эгацэнтры́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эгацэнтры́стка |
эгацэнтры́сткі |
Р. |
эгацэнтры́сткі |
эгацэнтры́стак |
Д. |
эгацэнтры́стцы |
эгацэнтры́сткам |
В. |
эгацэнтры́стку |
эгацэнтры́стак |
Т. |
эгацэнтры́сткай эгацэнтры́сткаю |
эгацэнтры́сткамі |
М. |
эгацэнтры́стцы |
эгацэнтры́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эгацэнтры́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
эгацэнтры́чна |
- |
- |
эгацэнтры́чнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
эгацэнтры́чнасць |
Р. |
эгацэнтры́чнасці |
Д. |
эгацэнтры́чнасці |
В. |
эгацэнтры́чнасць |
Т. |
эгацэнтры́чнасцю |
М. |
эгацэнтры́чнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
эгацэнтры́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эгацэнтры́чны |
эгацэнтры́чная |
эгацэнтры́чнае |
эгацэнтры́чныя |
Р. |
эгацэнтры́чнага |
эгацэнтры́чнай эгацэнтры́чнае |
эгацэнтры́чнага |
эгацэнтры́чных |
Д. |
эгацэнтры́чнаму |
эгацэнтры́чнай |
эгацэнтры́чнаму |
эгацэнтры́чным |
В. |
эгацэнтры́чны (неадуш.) эгацэнтры́чнага (адуш.) |
эгацэнтры́чную |
эгацэнтры́чнае |
эгацэнтры́чныя (неадуш.) эгацэнтры́чных (адуш.) |
Т. |
эгацэнтры́чным |
эгацэнтры́чнай эгацэнтры́чнаю |
эгацэнтры́чным |
эгацэнтры́чнымі |
М. |
эгацэнтры́чным |
эгацэнтры́чнай |
эгацэнтры́чным |
эгацэнтры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.