Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя-
аеі

эвальвацы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эвальвацы́йны эвальвацы́йная эвальвацы́йнае эвальвацы́йныя
Р. эвальвацы́йнага эвальвацы́йнай
эвальвацы́йнае		 эвальвацы́йнага эвальвацы́йных
Д. эвальвацы́йнаму эвальвацы́йнай эвальвацы́йнаму эвальвацы́йным
В. эвальвацы́йны (неадуш.)
эвальвацы́йнага (адуш.)		 эвальвацы́йную эвальвацы́йнае эвальвацы́йныя (неадуш.)
эвальвацы́йных (адуш.)
Т. эвальвацы́йным эвальвацы́йнай
эвальвацы́йнаю		 эвальвацы́йным эвальвацы́йнымі
М. эвальвацы́йным эвальвацы́йнай эвальвацы́йным эвальвацы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

эвальва́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эвальва́цыя
Р. эвальва́цыі
Д. эвальва́цыі
В. эвальва́цыю
Т. эвальва́цыяй
эвальва́цыяю
М. эвальва́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

эвальве́нта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эвальве́нта эвальве́нты
Р. эвальве́нты эвальве́нтаў
Д. эвальве́нце эвальве́нтам
В. эвальве́нту эвальве́нты
Т. эвальве́нтай
эвальве́нтаю		 эвальве́нтамі
М. эвальве́нце эвальве́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

эвальве́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эвальве́нтны эвальве́нтная эвальве́нтнае эвальве́нтныя
Р. эвальве́нтнага эвальве́нтнай
эвальве́нтнае		 эвальве́нтнага эвальве́нтных
Д. эвальве́нтнаму эвальве́нтнай эвальве́нтнаму эвальве́нтным
В. эвальве́нтны (неадуш.)
эвальве́нтнага (адуш.)		 эвальве́нтную эвальве́нтнае эвальве́нтныя (неадуш.)
эвальве́нтных (адуш.)
Т. эвальве́нтным эвальве́нтнай
эвальве́нтнаю		 эвальве́нтным эвальве́нтнымі
М. эвальве́нтным эвальве́нтнай эвальве́нтным эвальве́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

эвалю́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эвалю́та эвалю́ты
Р. эвалю́ты эвалю́т
Д. эвалю́це эвалю́там
В. эвалю́ту эвалю́ты
Т. эвалю́тай
эвалю́таю		 эвалю́тамі
М. эвалю́це эвалю́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

эвалю́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эвалю́тны эвалю́тная эвалю́тнае эвалю́тныя
Р. эвалю́тнага эвалю́тнай
эвалю́тнае		 эвалю́тнага эвалю́тных
Д. эвалю́тнаму эвалю́тнай эвалю́тнаму эвалю́тным
В. эвалю́тны (неадуш.)
эвалю́тнага (адуш.)		 эвалю́тную эвалю́тнае эвалю́тныя (неадуш.)
эвалю́тных (адуш.)
Т. эвалю́тным эвалю́тнай
эвалю́тнаю		 эвалю́тным эвалю́тнымі
М. эвалю́тным эвалю́тнай эвалю́тным эвалю́тных

Крыніцы: piskunou2012.

эвалю́цыі

‘манеўры’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. эвалю́цыі
Р. эвалю́цый
Д. эвалю́цыям
В. эвалю́цыі
Т. эвалю́цыямі
М. эвалю́цыях

Крыніцы: nazounik2008.

эвалюцы́йна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
эвалюцы́йна - -

Крыніцы: piskunou2012.

эвалюцы́йнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. эвалюцы́йнасць
Р. эвалюцы́йнасці
Д. эвалюцы́йнасці
В. эвалюцы́йнасць
Т. эвалюцы́йнасцю
М. эвалюцы́йнасці

Крыніцы: piskunou2012.

эвалюцыйна-біялагічны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эвалюцыйна-біялагічны эвалюцыйна-біялагічная эвалюцыйна-біялагічнае эвалюцыйна-біялагічныя
Р. эвалюцыйна-біялагічнага эвалюцыйна-біялагічнай
эвалюцыйна-біялагічнае		 эвалюцыйна-біялагічнага эвалюцыйна-біялагічных
Д. эвалюцыйна-біялагічнаму эвалюцыйна-біялагічнай эвалюцыйна-біялагічнаму эвалюцыйна-біялагічным
В. эвалюцыйна-біялагічны
эвалюцыйна-біялагічнага		 эвалюцыйна-біялагічную эвалюцыйна-біялагічнае эвалюцыйна-біялагічныя
Т. эвалюцыйна-біялагічным эвалюцыйна-біялагічнай
эвалюцыйна-біялагічнаю		 эвалюцыйна-біялагічным эвалюцыйна-біялагічнымі
М. эвалюцыйна-біялагічным эвалюцыйна-біялагічнай эвалюцыйна-біялагічным эвалюцыйна-біялагічных