суразме́рыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
суразме́ру |
суразме́рым |
2-я ас. |
суразме́рыш |
суразме́рыце |
3-я ас. |
суразме́рыць |
суразме́раць |
Прошлы час |
м. |
суразме́рыў |
суразме́рылі |
ж. |
суразме́рыла |
н. |
суразме́рыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
суразме́р |
суразме́рце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
суразме́рыўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012.
суразмо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
суразмо́ва |
суразмо́вы |
Р. |
суразмо́вы |
суразмо́ў |
Д. |
суразмо́ве |
суразмо́вам |
В. |
суразмо́ву |
суразмо́вы |
Т. |
суразмо́вай суразмо́ваю |
суразмо́вамі |
М. |
суразмо́ве |
суразмо́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
суразмо́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
суразмо́вец |
суразмо́ўцы |
Р. |
суразмо́ўца |
суразмо́ўцаў |
Д. |
суразмо́ўцу |
суразмо́ўцам |
В. |
суразмо́ўца |
суразмо́ўцаў |
Т. |
суразмо́ўцам |
суразмо́ўцамі |
М. |
суразмо́ўцу |
суразмо́ўцах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
суразмо́ўе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
суразмо́ўе |
Р. |
суразмо́ўя |
Д. |
суразмо́ўю |
В. |
суразмо́ўе |
Т. |
суразмо́ўем |
М. |
суразмо́ўі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
суразмо́ўнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
суразмо́ўнік |
суразмо́ўнікі |
Р. |
суразмо́ўніка |
суразмо́ўнікаў |
Д. |
суразмо́ўніку |
суразмо́ўнікам |
В. |
суразмо́ўніка |
суразмо́ўнікаў |
Т. |
суразмо́ўнікам |
суразмо́ўнікамі |
М. |
суразмо́ўніку |
суразмо́ўніках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
суразмо́ўніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
суразмо́ўніца |
суразмо́ўніцы |
Р. |
суразмо́ўніцы |
суразмо́ўніц |
Д. |
суразмо́ўніцы |
суразмо́ўніцам |
В. |
суразмо́ўніцу |
суразмо́ўніц |
Т. |
суразмо́ўніцай суразмо́ўніцаю |
суразмо́ўніцамі |
М. |
суразмо́ўніцы |
суразмо́ўніцах |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
суразмо́ўца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
суразмо́ўца |
суразмо́ўцы |
Р. |
суразмо́ўцы |
суразмо́ўцаў |
Д. |
суразмо́ўцу |
суразмо́ўцам |
В. |
суразмо́ўцу |
суразмо́ўцаў |
Т. |
суразмо́ўцам |
суразмо́ўцамі |
М. |
суразмо́ўцы |
суразмо́ўцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
суразмяра́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
суразмяра́ю |
суразмяра́ем |
2-я ас. |
суразмяра́еш |
суразмяра́еце |
3-я ас. |
суразмяра́е |
суразмяра́юць |
Прошлы час |
м. |
суразмяра́ў |
суразмяра́лі |
ж. |
суразмяра́ла |
н. |
суразмяра́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
суразмяра́й |
суразмяра́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
суразмяра́ючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsblm1996.
Су́раў
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Су́раў |
Р. |
Су́рава |
Д. |
Су́раву |
В. |
Су́раў |
Т. |
Су́равам |
М. |
Су́раве |
сураўё́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
сураўё́ |
Р. |
сураўя́ |
Д. |
сураўю́ |
В. |
сураўё́ |
Т. |
сураўём |
М. |
сураўі́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.