ку́цы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ку́цы |
ку́цая |
ку́цае |
ку́цыя |
| Р. |
ку́цага |
ку́цай ку́цае |
ку́цага |
ку́цых |
| Д. |
ку́цаму |
ку́цай |
ку́цаму |
ку́цым |
| В. |
ку́цы (неадуш.) ку́цага (адуш.) |
ку́цую |
ку́цае |
ку́цыя (неадуш.) ку́цых (адуш.) |
| Т. |
ку́цым |
ку́цай ку́цаю |
ку́цым |
ку́цымі |
| М. |
ку́цым |
ку́цай |
ку́цым |
ку́цых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ку́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кую́ |
куё́м |
| 2-я ас. |
куе́ш |
куяце́ |
| 3-я ас. |
куе́ |
кую́ць |
| Прошлы час |
| м. |
ку́ў |
кулі́ |
| ж. |
кула́ |
| н. |
кула́ |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ку́й |
ку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
куючы́ |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Ку́цькі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ку́цькі |
| Р. |
Ку́цек Ку́цькаў |
| Д. |
Ку́цькам |
| В. |
Ку́цькі |
| Т. |
Ку́цькамі |
| М. |
Ку́цьках |
Куцэ́йкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Куцэ́йкі |
| Р. |
Куцэ́ек Куцэ́йкаў |
| Д. |
Куцэ́йкам |
| В. |
Куцэ́йкі |
| Т. |
Куцэ́йкамі |
| М. |
Куцэ́йках |
куцю́м
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
куцю́м |
куцю́мы |
| Р. |
куцю́ма |
куцю́маў |
| Д. |
куцю́му |
куцю́мам |
| В. |
куцю́м |
куцю́мы |
| Т. |
куцю́мам |
куцю́мамі |
| М. |
куцю́ме |
куцю́мах |
Крыніцы:
piskunou2012.
куцю́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
| Н. |
куцю́р |
| Р. |
куцю́р |
| Д. |
куцю́р |
| В. |
куцю́р |
| Т. |
куцю́р |
| М. |
куцю́р |
Крыніцы:
sbm2012.
куцюр’е́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
куцюр’е́ |
куцюр’е́ |
| Р. |
куцюр’е́ |
куцюр’е́ |
| Д. |
куцюр’е́ |
куцюр’е́ |
| В. |
куцюр’е́ |
куцюр’е́ |
| Т. |
куцюр’е́ |
куцюр’е́ |
| М. |
куцюр’е́ |
куцюр’е́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Куцяня́ты
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Куцяня́ты |
| Р. |
Куцяня́т Куцяня́таў |
| Д. |
Куцяня́там |
| В. |
Куцяня́ты |
| Т. |
Куцяня́тамі |
| М. |
Куцяня́тах |