віхо́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
віхо́рны |
віхо́рная |
віхо́рнае |
віхо́рныя |
Р. |
віхо́рнага |
віхо́рнай віхо́рнае |
віхо́рнага |
віхо́рных |
Д. |
віхо́рнаму |
віхо́рнай |
віхо́рнаму |
віхо́рным |
В. |
віхо́рны (неадуш.) віхо́рнага (адуш.) |
віхо́рную |
віхо́рнае |
віхо́рныя (неадуш.) віхо́рных (адуш.) |
Т. |
віхо́рным |
віхо́рнай віхо́рнаю |
віхо́рным |
віхо́рнымі |
М. |
віхо́рным |
віхо́рнай |
віхо́рным |
віхо́рных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
віхо́рчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
віхо́рчык |
віхо́рчыкі |
Р. |
віхо́рчыку |
віхо́рчыкаў |
Д. |
віхо́рчыку |
віхо́рчыкам |
В. |
віхо́рчык |
віхо́рчыкі |
Т. |
віхо́рчыкам |
віхо́рчыкамі |
М. |
віхо́рчыку |
віхо́рчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
віхрава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
віхрава́ты |
віхрава́тая |
віхрава́тае |
віхрава́тыя |
Р. |
віхрава́тага |
віхрава́тай віхрава́тае |
віхрава́тага |
віхрава́тых |
Д. |
віхрава́таму |
віхрава́тай |
віхрава́таму |
віхрава́тым |
В. |
віхрава́ты (неадуш.) віхрава́тага (адуш.) |
віхрава́тую |
віхрава́тае |
віхрава́тыя (неадуш.) віхрава́тых (адуш.) |
Т. |
віхрава́тым |
віхрава́тай віхрава́таю |
віхрава́тым |
віхрава́тымі |
М. |
віхрава́тым |
віхрава́тай |
віхрава́тым |
віхрава́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
віхрава́ць
‘узнімаць, кружыць віхрам што-небудзь; віхрыцца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
віхру́е |
віхру́юць |
Прошлы час |
м. |
віхрава́ў |
віхрава́лі |
ж. |
віхрава́ла |
н. |
віхрава́ла |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
віхру́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
віхравы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
віхравы́ |
віхрава́я |
віхраво́е |
віхравы́я |
Р. |
віхраво́га |
віхраво́й віхраво́е |
віхраво́га |
віхравы́х |
Д. |
віхраво́му |
віхраво́й |
віхраво́му |
віхравы́м |
В. |
віхравы́ (неадуш.) віхраво́га (адуш.) |
віхраву́ю |
віхраво́е |
віхравы́я (неадуш.) віхравы́х (адуш.) |
Т. |
віхравы́м |
віхраво́й віхраво́ю |
віхравы́м |
віхравы́мі |
М. |
віхравы́м |
віхраво́й |
віхравы́м |
віхравы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ві́храм
прыслоўе, утворана ад назоўніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
ві́храм |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
віхрападо́бна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
віхрападо́бна |
- |
- |
віхраслу́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
віхраслу́п |
віхраслупы |
Р. |
віхраслупу |
віхраслупаў |
Д. |
віхраслупу |
віхраслупам |
В. |
віхраслу́п |
віхраслупы |
Т. |
віхраслупам |
віхраслупамі |
М. |
віхраслупе |
віхраслупах |
Крыніцы:
piskunou2012.