Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
джзйклнпрстхцчш

вядзьма́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вядзьма́чы вядзьма́чая вядзьма́чае вядзьма́чыя
Р. вядзьма́чага вядзьма́чай
вядзьма́чае		 вядзьма́чага вядзьма́чых
Д. вядзьма́чаму вядзьма́чай вядзьма́чаму вядзьма́чым
В. вядзьма́чы (неадуш.)
вядзьма́чага (адуш.)		 вядзьма́чую вядзьма́чае вядзьма́чыя (неадуш.)
вядзьма́чых (адуш.)
Т. вядзьма́чым вядзьма́чай
вядзьма́чаю		 вядзьма́чым вядзьма́чымі
М. вядзьма́чым вядзьма́чай вядзьма́чым вядзьма́чых

Крыніцы: piskunou2012.

вядзьма́чыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вядзьма́чу вядзьма́чым
2-я ас. вядзьма́чыш вядзьма́чыце
3-я ас. вядзьма́чыць вядзьма́чаць
Прошлы час
м. вядзьма́чыў вядзьма́чылі
ж. вядзьма́чыла
н. вядзьма́чыла
Загадны лад
2-я ас. вядзьма́ч вядзьма́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вядзьма́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

вядо́ма

часціца

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вядо́ма

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
вядо́ма - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вядо́мае

‘дадзеная велічыня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
н. -
Н. вядо́мае вядо́мыя
Р. вядо́мага вядо́мых
Д. вядо́маму вядо́мым
В. вядо́мае вядо́мыя
Т. вядо́мым вядо́мымі
М. вядо́мым вядо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

вядо́масць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вядо́масць
Р. вядо́масці
Д. вядо́масці
В. вядо́масць
Т. вядо́масцю
М. вядо́масці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вядо́мы

‘пра якога ведаюць’

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вядо́мы вядо́мая вядо́мае вядо́мыя
Р. вядо́мага вядо́май
вядо́мае		 вядо́мага вядо́мых
Д. вядо́маму вядо́май вядо́маму вядо́мым
В. вядо́мы (неадуш.)
вядо́мага (адуш.)		 вядо́мую вядо́мае вядо́мыя (неадуш.)
вядо́мых (адуш.)
Т. вядо́мым вядо́май
вядо́маю		 вядо́мым вядо́мымі
М. вядо́мым вядо́май вядо́мым вядо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

вядо́мы

‘які ідзе за вядучым’

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вядо́мы вядо́мая вядо́мае вядо́мыя
Р. вядо́мага вядо́май
вядо́мае		 вядо́мага вядо́мых
Д. вядо́маму вядо́май вядо́маму вядо́мым
В. вядо́мы (неадуш.)
вядо́мага (адуш.)		 вядо́мую вядо́мае вядо́мыя (неадуш.)
вядо́мых (адуш.)
Т. вядо́мым вядо́май
вядо́маю		 вядо́мым вядо́мымі
М. вядо́мым вядо́май вядо́мым вядо́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

вядро́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вядро́ вёдры
вядры́
Р. вядра́ вёдраў
вёдзер
вядзёр
Д. вядру́ вёдрам
В. вядро́ вёдры
вядры́
Т. вядро́м вёдрамі
М. вядры́ вёдрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяду́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяду́чы вяду́чая вяду́чае вяду́чыя
Р. вяду́чага вяду́чай
вяду́чае		 вяду́чага вяду́чых
Д. вяду́чаму вяду́чай вяду́чаму вяду́чым
В. вяду́чы (неадуш.)
вяду́чага (адуш.)		 вяду́чую вяду́чае вяду́чыя (неадуш.)
вяду́чых (адуш.)
Т. вяду́чым вяду́чай
вяду́чаю		 вяду́чым вяду́чымі
М. вяду́чым вяду́чай вяду́чым вяду́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.