Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авеёіклмнопрстуфцыьэя

асу́дліва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
асу́дліва - -

Крыніцы: piskunou2012.

асу́длівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. асу́длівасць
Р. асу́длівасці
Д. асу́длівасці
В. асу́длівасць
Т. асу́длівасцю
М. асу́длівасці

Крыніцы: piskunou2012.

асу́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асу́длівы асу́длівая асу́длівае асу́длівыя
Р. асу́длівага асу́длівай
асу́длівае		 асу́длівага асу́длівых
Д. асу́дліваму асу́длівай асу́дліваму асу́длівым
В. асу́длівы (неадуш.)
асу́длівага (адуш.)		 асу́длівую асу́длівае асу́длівыя (неадуш.)
асу́длівых (адуш.)
Т. асу́длівым асу́длівай
асу́дліваю		 асу́длівым асу́длівымі
М. асу́длівым асу́длівай асу́длівым асу́длівых

Крыніцы: piskunou2012.

асу́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. асу́днасць
Р. асу́днасці
Д. асу́днасці
В. асу́днасць
Т. асу́днасцю
М. асу́днасці

Крыніцы: piskunou2012.

асу́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асу́днік асу́днікі
Р. асу́дніка асу́днікаў
Д. асу́дніку асу́днікам
В. асу́дніка асу́днікаў
Т. асу́днікам асу́днікамі
М. асу́дніку асу́дніках

Крыніцы: piskunou2012.

асу́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. асу́дніца асу́дніцы
Р. асу́дніцы асу́дніц
Д. асу́дніцы асу́дніцам
В. асу́дніцу асу́дніц
Т. асу́дніцай
асу́дніцаю		 асу́дніцамі
М. асу́дніцы асу́дніцах

Крыніцы: piskunou2012.

асу́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асу́дны асу́дная асу́днае асу́дныя
Р. асу́днага асу́днай
асу́днае		 асу́днага асу́дных
Д. асу́днаму асу́днай асу́днаму асу́дным
В. асу́дны (неадуш.)
асу́днага (адуш.)		 асу́дную асу́днае асу́дныя (неадуш.)
асу́дных (адуш.)
Т. асу́дным асу́днай
асу́днаю		 асу́дным асу́днымі
М. асу́дным асу́днай асу́дным асу́дных

Крыніцы: piskunou2012.

асуме́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асуме́лы асуме́лая асуме́лае асуме́лыя
Р. асуме́лага асуме́лай
асуме́лае		 асуме́лага асуме́лых
Д. асуме́ламу асуме́лай асуме́ламу асуме́лым
В. асуме́лы (неадуш.)
асуме́лага (адуш.)		 асуме́лую асуме́лае асуме́лыя (неадуш.)
асуме́лых (адуш.)
Т. асуме́лым асуме́лай
асуме́лаю		 асуме́лым асуме́лымі
М. асуме́лым асуме́лай асуме́лым асуме́лых

Крыніцы: piskunou2012.

асу́нены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асу́нены асу́неная асу́ненае асу́неныя
Р. асу́ненага асу́ненай
асу́ненае		 асу́ненага асу́неных
Д. асу́ненаму асу́ненай асу́ненаму асу́неным
В. асу́нены (неадуш.)
асу́ненага (адуш.)		 асу́неную асу́ненае асу́неныя (неадуш.)
асу́неных (адуш.)
Т. асу́неным асу́ненай
асу́ненаю		 асу́неным асу́ненымі
М. асу́неным асу́ненай асу́неным асу́неных

Крыніцы: piskunou2012.

асу́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асу́нены асу́неная асу́ненае асу́неныя
Р. асу́ненага асу́ненай
асу́ненае		 асу́ненага асу́неных
Д. асу́ненаму асу́ненай асу́ненаму асу́неным
В. асу́нены (неадуш.)
асу́ненага (адуш.)		 асу́неную асу́ненае асу́неныя (неадуш.)
асу́неных (адуш.)
Т. асу́неным асу́ненай
асу́ненаю		 асу́неным асу́ненымі
М. асу́неным асу́ненай асу́неным асу́неных

Крыніцы: piskunou2012.