асу́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| асу́днік | асу́днікі | |
| асу́дніка | асу́днікаў | |
| асу́дніку | асу́днікам | |
| асу́дніка | асу́днікаў | |
| асу́днікам | асу́днікамі | |
| асу́дніку | асу́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)