апрадме́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апрадме́чаны |
апрадме́чаная |
апрадме́чанае |
апрадме́чаныя |
| Р. |
апрадме́чанага |
апрадме́чанай апрадме́чанае |
апрадме́чанага |
апрадме́чаных |
| Д. |
апрадме́чанаму |
апрадме́чанай |
апрадме́чанаму |
апрадме́чаным |
| В. |
апрадме́чаны (неадуш.) апрадме́чанага (адуш.) |
апрадме́чаную |
апрадме́чанае |
апрадме́чаныя (неадуш.) апрадме́чаных (адуш.) |
| Т. |
апрадме́чаным |
апрадме́чанай апрадме́чанаю |
апрадме́чаным |
апрадме́чанымі |
| М. |
апрадме́чаным |
апрадме́чанай |
апрадме́чаным |
апрадме́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрадме́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апрадме́чаны |
апрадме́чаная |
апрадме́чанае |
апрадме́чаныя |
| Р. |
апрадме́чанага |
апрадме́чанай апрадме́чанае |
апрадме́чанага |
апрадме́чаных |
| Д. |
апрадме́чанаму |
апрадме́чанай |
апрадме́чанаму |
апрадме́чаным |
| В. |
апрадме́чаны (неадуш.) апрадме́чанага (адуш.) |
апрадме́чаную |
апрадме́чанае |
апрадме́чаныя (неадуш.) апрадме́чаных (адуш.) |
| Т. |
апрадме́чаным |
апрадме́чанай апрадме́чанаю |
апрадме́чаным |
апрадме́чанымі |
| М. |
апрадме́чаным |
апрадме́чанай |
апрадме́чаным |
апрадме́чаных |
Кароткая форма: апрадме́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрадме́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апрадме́чванне |
| Р. |
апрадме́чвання |
| Д. |
апрадме́чванню |
| В. |
апрадме́чванне |
| Т. |
апрадме́чваннем |
| М. |
апрадме́чванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрадме́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
апрадме́чваецца |
апрадме́чваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
апрадме́чваўся |
апрадме́чваліся |
| ж. |
апрадме́чвалася |
| н. |
апрадме́чвалася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
апрадме́чваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
апрадме́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
апрадме́чваю |
апрадме́чваем |
| 2-я ас. |
апрадме́чваеш |
апрадме́чваеце |
| 3-я ас. |
апрадме́чвае |
апрадме́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
апрадме́чваў |
апрадме́чвалі |
| ж. |
апрадме́чвала |
| н. |
апрадме́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
апрадме́чвай |
апрадме́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
апрадме́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апраксімава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
апраксімава́нне |
| Р. |
апраксімава́ння |
| Д. |
апраксімава́нню |
| В. |
апраксімава́нне |
| Т. |
апраксімава́ннем |
| М. |
апраксімава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
апраксімава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
апраксімава́ны |
апраксімава́ная |
апраксімава́нае |
апраксімава́ныя |
| Р. |
апраксімава́нага |
апраксімава́най апраксімава́нае |
апраксімава́нага |
апраксімава́ных |
| Д. |
апраксімава́наму |
апраксімава́най |
апраксімава́наму |
апраксімава́ным |
| В. |
апраксімава́ны (неадуш.) апраксімава́нага (адуш.) |
апраксімава́ную |
апраксімава́нае |
апраксімава́ныя (неадуш.) апраксімава́ных (адуш.) |
| Т. |
апраксімава́ным |
апраксімава́най апраксімава́наю |
апраксімава́ным |
апраксімава́нымі |
| М. |
апраксімава́ным |
апраксімава́най |
апраксімава́ным |
апраксімава́ных |
Кароткая форма: апраксімава́на.
Крыніцы:
piskunou2012.