Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абгеёілнопрстуфхшыя

Аму́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Аму́р
Р. Аму́ра
Д. Аму́ру
В. Аму́р
Т. Аму́рам
М. Аму́ры

аму́раў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аму́раў аму́рава аму́рава аму́равы
Р. аму́равага аму́равай
аму́равае		 аму́равага аму́равых
Д. аму́раваму аму́равай аму́раваму аму́равым
В. аму́раў (неадуш.)
аму́равага (адуш.)		 аму́раву аму́рава аму́равы (неадуш.)
ахіле́савых (адуш.)
Т. аму́равым аму́равай
аму́раваю		 аму́равым аму́равымі
М. аму́равым аму́равай аму́равым аму́равых

Крыніцы: tsbm1984.

аму́рзаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аму́рзаны аму́рзаная аму́рзанае аму́рзаныя
Р. аму́рзанага аму́рзанай
аму́рзанае		 аму́рзанага аму́рзаных
Д. аму́рзанаму аму́рзанай аму́рзанаму аму́рзаным
В. аму́рзаны (неадуш.)
аму́рзанага (адуш.)		 аму́рзаную аму́рзанае аму́рзаныя (неадуш.)
аму́рзаных (адуш.)
Т. аму́рзаным аму́рзанай
аму́рзанаю		 аму́рзаным аму́рзанымі
М. аму́рзаным аму́рзанай аму́рзаным аму́рзаных

Крыніцы: piskunou2012.

аму́рзаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аму́рзаны аму́рзаная аму́рзанае аму́рзаныя
Р. аму́рзанага аму́рзанай
аму́рзанае		 аму́рзанага аму́рзаных
Д. аму́рзанаму аму́рзанай аму́рзанаму аму́рзаным
В. аму́рзаны (неадуш.)
аму́рзанага (адуш.)		 аму́рзаную аму́рзанае аму́рзаныя (неадуш.)
аму́рзаных (адуш.)
Т. аму́рзаным аму́рзанай
аму́рзанаю		 аму́рзаным аму́рзанымі
М. аму́рзаным аму́рзанай аму́рзаным аму́рзаных

Крыніцы: piskunou2012.

аму́рзацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аму́рзаюся аму́рзаемся
2-я ас. аму́рзаешся аму́рзаецеся
3-я ас. аму́рзаецца аму́рзаюцца
Прошлы час
м. аму́рзаўся аму́рзаліся
ж. аму́рзалася
н. аму́рзалася
Загадны лад
2-я ас. аму́рзайся аму́рзайцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час аму́рзаўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

аму́рзаць

‘запэцкаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аму́рзаю аму́рзаем
2-я ас. аму́рзаеш аму́рзаеце
3-я ас. аму́рзае аму́рзаюць
Прошлы час
м. аму́рзаў аму́рзалі
ж. аму́рзала
н. аму́рзала
Загадны лад
2-я ас. аму́рзай аму́рзайце
Дзеепрыслоўе
прош. час аму́рзаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

аму́рнічанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. аму́рнічанне
Р. аму́рнічання
Д. аму́рнічанню
В. аму́рнічанне
Т. аму́рнічаннем
М. аму́рнічанні

Крыніцы: piskunou2012.

аму́рнічаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аму́рнічаю аму́рнічаем
2-я ас. аму́рнічаеш аму́рнічаеце
3-я ас. аму́рнічае аму́рнічаюць
Прошлы час
м. аму́рнічаў аму́рнічалі
ж. аму́рнічала
н. аму́рнічала
Загадны лад
2-я ас. аму́рнічай аму́рнічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аму́рнічаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

аму́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аму́рны аму́рная аму́рнае аму́рныя
Р. аму́рнага аму́рнай
аму́рнае		 аму́рнага аму́рных
Д. аму́рнаму аму́рнай аму́рнаму аму́рным
В. аму́рны (неадуш.)
аму́рнага (адуш.)		 аму́рную аму́рнае аму́рныя (неадуш.)
аму́рных (адуш.)
Т. аму́рным аму́рнай
аму́рнаю		 аму́рным аму́рнымі
М. аму́рным аму́рнай аму́рным аму́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аму́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аму́рскі аму́рская аму́рскае аму́рскія
Р. аму́рскага аму́рскай
аму́рскае		 аму́рскага аму́рскіх
Д. аму́рскаму аму́рскай аму́рскаму аму́рскім
В. аму́рскі (неадуш.)
аму́рскага (адуш.)		 аму́рскую аму́рскае аму́рскія (неадуш.)
аму́рскіх (адуш.)
Т. аму́рскім аму́рскай
аму́рскаю		 аму́рскім аму́рскімі
М. аму́рскім аму́рскай аму́рскім аму́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.