аму́рнічанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. аму́рнічанне
Р. аму́рнічання
Д. аму́рнічанню
В. аму́рнічанне
Т. аму́рнічаннем
М. аму́рнічанні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)