разушчы́льнены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
разушчы́льнены |
разушчы́льненая |
разушчы́льненае |
разушчы́льненыя |
Р. |
разушчы́льненага |
разушчы́льненай разушчы́льненае |
разушчы́льненага |
разушчы́льненых |
Д. |
разушчы́льненаму |
разушчы́льненай |
разушчы́льненаму |
разушчы́льненым |
В. |
разушчы́льнены (неадуш.) разушчы́льненага (адуш.) |
разушчы́льненую |
разушчы́льненае |
разушчы́льненыя (неадуш.) разушчы́льненых (адуш.) |
Т. |
разушчы́льненым |
разушчы́льненай разушчы́льненаю |
разушчы́льненым |
разушчы́льненымі |
М. |
разушчы́льненым |
разушчы́льненай |
разушчы́льненым |
разушчы́льненых |
Крыніцы:
piskunou2012.
разушчыльня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
разушчыльня́ецца |
разушчыльня́юцца |
Прошлы час |
м. |
разушчыльня́ўся |
разушчыльня́ліся |
ж. |
разушчыльня́лася |
н. |
разушчыльня́лася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
разушчыльня́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
разушчыльня́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
разушчыльня́ю |
разушчыльня́ем |
2-я ас. |
разушчыльня́еш |
разушчыльня́еце |
3-я ас. |
разушчыльня́е |
разушчыльня́юць |
Прошлы час |
м. |
разушчыльня́ў |
разушчыльня́лі |
ж. |
разушчыльня́ла |
н. |
разушчыльня́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
разушчыльня́й |
разушчыльня́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
разушчыльня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
разую́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
разую́чаны |
разую́чаная |
разую́чанае |
разую́чаныя |
Р. |
разую́чанага |
разую́чанай разую́чанае |
разую́чанага |
разую́чаных |
Д. |
разую́чанаму |
разую́чанай |
разую́чанаму |
разую́чаным |
В. |
разую́чаны (неадуш.) разую́чанага (адуш.) |
разую́чаную |
разую́чанае |
разую́чаныя (неадуш.) разую́чаных (адуш.) |
Т. |
разую́чаным |
разую́чанай разую́чанаю |
разую́чаным |
разую́чанымі |
М. |
разую́чаным |
разую́чанай |
разую́чаным |
разую́чаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
разую́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
разую́чаны |
разую́чаная |
разую́чанае |
разую́чаныя |
Р. |
разую́чанага |
разую́чанай разую́чанае |
разую́чанага |
разую́чаных |
Д. |
разую́чанаму |
разую́чанай |
разую́чанаму |
разую́чаным |
В. |
разую́чаны (неадуш.) разую́чанага (адуш.) |
разую́чаную |
разую́чанае |
разую́чаныя (неадуш.) разую́чаных (адуш.) |
Т. |
разую́чаным |
разую́чанай разую́чанаю |
разую́чаным |
разую́чанымі |
М. |
разую́чаным |
разую́чанай |
разую́чаным |
разую́чаных |
Кароткая форма: разую́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
разую́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
разую́чванне |
Р. |
разую́чвання |
Д. |
разую́чванню |
В. |
разую́чванне |
Т. |
разую́чваннем |
М. |
разую́чванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
разую́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
разую́чваюся |
разую́чваемся |
2-я ас. |
разую́чваешся |
разую́чваецеся |
3-я ас. |
разую́чваецца |
разую́чваюцца |
Прошлы час |
м. |
разую́чваўся |
разую́чваліся |
ж. |
разую́чвалася |
н. |
разую́чвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
разую́чвайся |
разую́чвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
разую́чваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разую́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
разую́чваю |
разую́чваем |
2-я ас. |
разую́чваеш |
разую́чваеце |
3-я ас. |
разую́чвае |
разую́чваюць |
Прошлы час |
м. |
разую́чваў |
разую́чвалі |
ж. |
разую́чвала |
н. |
разую́чвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
разую́чвай |
разую́чвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
разую́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разую́чыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
разую́чуся |
разую́чымся |
2-я ас. |
разую́чышся |
разую́чыцеся |
3-я ас. |
разую́чыцца |
разую́чацца |
Прошлы час |
м. |
разую́чыўся |
разую́чыліся |
ж. |
разую́чылася |
н. |
разую́чылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
разую́чся |
разую́чцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
разую́чыўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разую́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
разую́чу |
разую́чым |
2-я ас. |
разую́чыш |
разую́чыце |
3-я ас. |
разую́чыць |
разую́чаць |
Прошлы час |
м. |
разую́чыў |
разую́чылі |
ж. |
разую́чыла |
н. |
разую́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
разую́ч |
разую́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
разую́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.