знервава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
знервава́ны |
знервава́ная |
знервава́нае |
знервава́ныя |
Р. |
знервава́нага |
знервава́най знервава́нае |
знервава́нага |
знервава́ных |
Д. |
знервава́наму |
знервава́най |
знервава́наму |
знервава́ным |
В. |
знервава́ны (неадуш.) знервава́нага (адуш.) |
знервава́ную |
знервава́нае |
знервава́ныя (неадуш.) знервава́ных (адуш.) |
Т. |
знервава́ным |
знервава́най знервава́наю |
знервава́ным |
знервава́нымі |
М. |
знервава́ным |
знервава́най |
знервава́ным |
знервава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
знервава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
знервава́ны |
знервава́ная |
знервава́нае |
знервава́ныя |
Р. |
знервава́нага |
знервава́най знервава́нае |
знервава́нага |
знервава́ных |
Д. |
знервава́наму |
знервава́най |
знервава́наму |
знервава́ным |
В. |
знервава́ны (неадуш.) знервава́нага (адуш.) |
знервава́ную |
знервава́нае |
знервава́ныя (неадуш.) знервава́ных (адуш.) |
Т. |
знервава́ным |
знервава́най знервава́наю |
знервава́ным |
знервава́нымі |
М. |
знервава́ным |
знервава́най |
знервава́ным |
знервава́ных |
Кароткая форма: знервава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
знервава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знерву́юся |
знерву́емся |
2-я ас. |
знерву́ешся |
знерву́ецеся |
3-я ас. |
знерву́ецца |
знерву́юцца |
Прошлы час |
м. |
знервава́ўся |
знервава́ліся |
ж. |
знервава́лася |
н. |
знервава́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
знерву́йся |
знерву́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знервава́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
знервава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знерву́ю |
знерву́ем |
2-я ас. |
знерву́еш |
знерву́еце |
3-я ас. |
знерву́е |
знерву́юць |
Прошлы час |
м. |
знервава́ў |
знервава́лі |
ж. |
знервава́ла |
н. |
знервава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
знерву́й |
знерву́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знервава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
знерухо́мець
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знерухо́мею |
знерухо́меем |
2-я ас. |
знерухо́мееш |
знерухо́мееце |
3-я ас. |
знерухо́мее |
знерухо́меюць |
Прошлы час |
м. |
знерухо́меў |
знерухо́мелі |
ж. |
знерухо́мела |
н. |
знерухо́мела |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знерухо́меўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
знерухо́міць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
знерухо́млю |
знерухо́мім |
2-я ас. |
знерухо́міш |
знерухо́міце |
3-я ас. |
знерухо́міць |
знерухо́мяць |
Прошлы час |
м. |
знерухо́міў |
знерухо́мілі |
ж. |
знерухо́міла |
н. |
знерухо́міла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
знерухо́міўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
знерухо́мленасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
знерухо́мленасць |
Р. |
знерухо́мленасці |
Д. |
знерухо́мленасці |
В. |
знерухо́мленасць |
Т. |
знерухо́мленасцю |
М. |
знерухо́мленасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
знерухо́млены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
знерухо́млены |
знерухо́мленая |
знерухо́мленае |
знерухо́мленыя |
Р. |
знерухо́мленага |
знерухо́мленай знерухо́мленае |
знерухо́мленага |
знерухо́мленых |
Д. |
знерухо́мленаму |
знерухо́мленай |
знерухо́мленаму |
знерухо́мленым |
В. |
знерухо́млены (неадуш.) знерухо́мленага (адуш.) |
знерухо́мленую |
знерухо́мленае |
знерухо́мленыя (неадуш.) знерухо́мленых (адуш.) |
Т. |
знерухо́мленым |
знерухо́мленай знерухо́мленаю |
знерухо́мленым |
знерухо́мленымі |
М. |
знерухо́мленым |
знерухо́мленай |
знерухо́мленым |
знерухо́мленых |
Крыніцы:
piskunou2012.