Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

урбанімі́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	урбанімі́чны	урбанімі́чная	урбанімі́чнае	урбанімі́чныя
Р.	урбанімі́чнага	урбанімі́чнай урбанімі́чнае	урбанімі́чнага	урбанімі́чных
Д.	урбанімі́чнаму	урбанімі́чнай	урбанімі́чнаму	урбанімі́чным
В.	урбанімі́чны (неадуш.) урбанімі́чнага (адуш.)	урбанімі́чную	урбанімі́чнае	урбанімі́чныя (неадуш.) урбанімі́чных (адуш.)
Т.	урбанімі́чным	урбанімі́чнай урбанімі́чнаю	урбанімі́чным	урбанімі́чнымі
М.	урбанімі́чным	урбанімі́чнай	урбанімі́чным	урбанімі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

урбані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

урбані́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

урбані́стыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

урбаністы́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
урбаністы́чна	-	-

урбаністы́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

урбаністы́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	урбаністы́чны	урбаністы́чная	урбаністы́чнае	урбаністы́чныя
Р.	урбаністы́чнага	урбаністы́чнай урбаністы́чнае	урбаністы́чнага	урбаністы́чных
Д.	урбаністы́чнаму	урбаністы́чнай	урбаністы́чнаму	урбаністы́чным
В.	урбаністы́чны (неадуш.) урбаністы́чнага (адуш.)	урбаністы́чную	урбаністы́чнае	урбаністы́чныя (неадуш.) урбаністы́чных (адуш.)
Т.	урбаністы́чным	урбаністы́чнай урбаністы́чнаю	урбаністы́чным	урбаністы́чнымі
М.	урбаністы́чным	урбаністы́чнай	урбаністы́чным	урбаністы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

урбані́сцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	урбані́сцкі	урбані́сцкая	урбані́сцкае	урбані́сцкія
Р.	урбані́сцкага	урбані́сцкай урбані́сцкае	урбані́сцкага	урбані́сцкіх
Д.	урбані́сцкаму	урбані́сцкай	урбані́сцкаму	урбані́сцкім
В.	урбані́сцкі (неадуш.) урбані́сцкага (адуш.)	урбані́сцкую	урбані́сцкае	урбані́сцкія (неадуш.) урбані́сцкіх (адуш.)
Т.	урбані́сцкім	урбані́сцкай урбані́сцкаю	урбані́сцкім	урбані́сцкімі
М.	урбані́сцкім	урбані́сцкай	урбані́сцкім	урбані́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Урбано́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Урба́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Verbum