абмілава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абмілу́ю |
абмілу́ем |
2-я ас. |
абмілу́еш |
абмілу́еце |
3-я ас. |
абмілу́е |
абмілу́юць |
Прошлы час |
м. |
абмілава́ў |
абмілава́лі |
ж. |
абмілава́ла |
н. |
абмілава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абмілу́й |
абмілу́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абмілава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абмілагу́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абмілагу́чаны |
абмілагу́чаная |
абмілагу́чанае |
абмілагу́чаныя |
Р. |
абмілагу́чанага |
абмілагу́чанай абмілагу́чанае |
абмілагу́чанага |
абмілагу́чаных |
Д. |
абмілагу́чанаму |
абмілагу́чанай |
абмілагу́чанаму |
абмілагу́чаным |
В. |
абмілагу́чаны (неадуш.) абмілагу́чанага (адуш.) |
абмілагу́чаную |
абмілагу́чанае |
абмілагу́чаныя (неадуш.) абмілагу́чаных (адуш.) |
Т. |
абмілагу́чаным |
абмілагу́чанай абмілагу́чанаю |
абмілагу́чаным |
абмілагу́чанымі |
М. |
абмілагу́чаным |
абмілагу́чанай |
абмілагу́чаным |
абмілагу́чаных |
Кароткая форма: абмілагу́чана.
Крыніцы:
piskunou2012.
абмілагу́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абмілагу́чваю |
абмілагу́чваем |
2-я ас. |
абмілагу́чваеш |
абмілагу́чваеце |
3-я ас. |
абмілагу́чвае |
абмілагу́чваюць |
Прошлы час |
м. |
абмілагу́чваў |
абмілагу́чвалі |
ж. |
абмілагу́чвала |
н. |
абмілагу́чвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
абмілагу́чвай |
абмілагу́чвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абмілагу́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абмілагу́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абмілагу́чу |
абмілагу́чым |
2-я ас. |
абмілагу́чыш |
абмілагу́чыце |
3-я ас. |
абмілагу́чыць |
абмілагу́чаць |
Прошлы час |
м. |
абмілагу́чыў |
абмілагу́чылі |
ж. |
абмілагу́чыла |
н. |
абмілагу́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абмілагу́ч |
абмілагу́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абмілагу́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абмі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абмі́н |
Р. |
абмі́ну |
Д. |
абмі́ну |
В. |
абмі́н |
Т. |
абмі́нам |
М. |
абмі́не |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
абміна́нне
‘ад абмінуць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абміна́нне |
Р. |
абміна́ння |
Д. |
абміна́нню |
В. |
абміна́нне |
Т. |
абміна́ннем |
М. |
абміна́нні |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
абміна́нне
‘ад абмяць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абміна́нне |
Р. |
абміна́ння |
Д. |
абміна́нню |
В. |
абміна́нне |
Т. |
абміна́ннем |
М. |
абміна́нні |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
абміна́цца
‘да абмінуць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
абміна́ецца |
абміна́юцца |
Прошлы час |
м. |
абміна́ўся |
абміна́ліся |
ж. |
абміна́лася |
н. |
абміна́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.