мінта́евы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мінта́евы |
мінта́евая |
мінта́евае |
мінта́евыя |
Р. |
мінта́евага |
мінта́евай мінта́евае |
мінта́евага |
мінта́евых |
Д. |
мінта́еваму |
мінта́евай |
мінта́еваму |
мінта́евым |
В. |
мінта́евы (неадуш.) мінта́евага (адуш.) |
мінта́евую |
мінта́евае |
мінта́евыя (неадуш.) мінта́евых (адуш.) |
Т. |
мінта́евым |
мінта́евай мінта́еваю |
мінта́евым |
мінта́евымі |
М. |
мінта́евым |
мінта́евай |
мінта́евым |
мінта́евых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
мінта́й
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мінта́й |
мінта́і |
Р. |
мінта́я |
мінта́яў |
Д. |
мінта́ю |
мінта́ям |
В. |
мінта́я |
мінта́яў |
Т. |
мінта́ем |
мінта́ямі |
М. |
мінта́і |
мінта́ях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Мінтуро́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Мінтуро́ва |
Р. |
Мінтуро́ва |
Д. |
Мінтуро́ву |
В. |
Мінтуро́ва |
Т. |
Мінтуро́вам |
М. |
Мінтуро́ве |
мінулаго́дні
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
мінулаго́дні |
мінулаго́дняя |
мінулаго́дняе |
мінулаго́днія |
Р. |
мінулаго́дняга |
мінулаго́дняй мінулаго́дняе |
мінулаго́дняга |
мінулаго́дніх |
Д. |
мінулаго́дняму |
мінулаго́дняй |
мінулаго́дняму |
мінулаго́днім |
В. |
мінулаго́дні (неадуш.) мінулаго́дняга (адуш.) |
мінулаго́днюю |
мінулаго́дняе |
мінулаго́днія (неадуш.) мінулаго́дніх (адуш.) |
Т. |
мінулаго́днім |
мінулаго́дняй мінулаго́дняю |
мінулаго́днім |
мінулаго́днімі |
М. |
мінулаго́днім |
мінулаго́дняй |
мінулаго́днім |
мінулаго́дніх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
міну́лае
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
н. |
Н. |
міну́лае |
Р. |
міну́лага |
Д. |
міну́ламу |
В. |
міну́лае |
Т. |
міну́лым |
М. |
міну́лым |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
міну́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
міну́ласць |
Р. |
міну́ласці |
Д. |
міну́ласці |
В. |
міну́ласць |
Т. |
міну́ласцю |
М. |
міну́ласці |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
міну́лы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
міну́лы |
міну́лая |
міну́лае |
міну́лыя |
Р. |
міну́лага |
міну́лай міну́лае |
міну́лага |
міну́лых |
Д. |
міну́ламу |
міну́лай |
міну́ламу |
міну́лым |
В. |
міну́лы (неадуш.) міну́лага (адуш.) |
міну́лую |
міну́лае |
міну́лыя (неадуш.) міну́лых (адуш.) |
Т. |
міну́лым |
міну́лай міну́лаю |
міну́лым |
міну́лымі |
М. |
міну́лым |
міну́лай |
міну́лым |
міну́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мі́нус
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
мі́нус |
мі́нусы |
Р. |
мі́нуса |
мі́нусаў |
Д. |
мі́нусу |
мі́нусам |
В. |
мі́нус |
мі́нусы |
Т. |
мі́нусам |
мі́нусамі |
М. |
мі́нусе |
мі́нусах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.