Мінтуро́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мінтуро́ва
Р. Мінтуро́ва
Д. Мінтуро́ву
В. Мінтуро́ва
Т. Мінтуро́вам
М. Мінтуро́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)