Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

унтэрто́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. унтэрто́н унтэрто́ны
Р. унтэрто́ну унтэрто́наў
Д. унтэрто́ну унтэрто́нам
В. унтэрто́н унтэрто́ны
Т. унтэрто́нам унтэрто́намі
М. унтэрто́не унтэрто́нах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

у́нтэр-афіцэ́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. у́нтэр-афіцэ́р у́нтэр-афіцэ́ры
Р. у́нтэр-афіцэ́ра у́нтэр-афіцэ́раў
Д. у́нтэр-афіцэ́ру у́нтэр-афіцэ́рам
В. у́нтэр-афіцэ́ра у́нтэр-афіцэ́раў
Т. у́нтэр-афіцэ́рам у́нтэр-афіцэ́рамі
М. у́нтэр-афіцэ́ру у́нтэр-афіцэ́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

у́нтэр-афіцэ́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. у́нтэр-афіцэ́рскі у́нтэр-афіцэ́рская у́нтэр-афіцэ́рскае у́нтэр-афіцэ́рскія
Р. у́нтэр-афіцэ́рскага у́нтэр-афіцэ́рскай
у́нтэр-афіцэ́рскае
у́нтэр-афіцэ́рскага у́нтэр-афіцэ́рскіх
Д. у́нтэр-афіцэ́рскаму у́нтэр-афіцэ́рскай у́нтэр-афіцэ́рскаму у́нтэр-афіцэ́рскім
В. у́нтэр-афіцэ́рскі (неадуш.)
у́нтэр-афіцэ́рскага (адуш.)
у́нтэр-афіцэ́рскую у́нтэр-афіцэ́рскае у́нтэр-афіцэ́рскія (неадуш.)
у́нтэр-афіцэ́рскіх (адуш.)
Т. у́нтэр-афіцэ́рскім у́нтэр-афіцэ́рскай
у́нтэр-афіцэ́рскаю
у́нтэр-афіцэ́рскім у́нтэр-афіцэ́рскімі
М. у́нтэр-афіцэ́рскім у́нтэр-афіцэ́рскай у́нтэр-афіцэ́рскім у́нтэр-афіцэ́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

у́нтэр-афіцэ́рства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. у́нтэр-афіцэ́рства
Р. у́нтэр-афіцэ́рства
Д. у́нтэр-афіцэ́рству
В. у́нтэр-афіцэ́рства
Т. у́нтэр-афіцэ́рствам
М. у́нтэр-афіцэ́рстве

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

уну́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уну́к уну́кі
Р. уну́ка уну́каў
Д. уну́ку уну́кам
В. уну́ка уну́каў
Т. уну́кам уну́камі
М. уну́ку уну́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уну́каў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уну́каў уну́кава уну́кава уну́кавы
Р. уну́кавага уну́кавай
уну́кавае
уну́кавага уну́кавых
Д. уну́каваму уну́кавай уну́каваму уну́кавым
В. уну́каў (неадуш.)
уну́кавага (адуш.)
уну́каву уну́кава уну́кавы (неадуш.)
уну́кавых (адуш.)
Т. уну́кавым уну́кавай
уну́каваю
уну́кавым уну́кавымі
М. уну́кавым уну́кавай уну́кавым уну́кавых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Уну́кі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Уну́кі
Р. Уну́к
Уну́каў
Д. Уну́кам
В. Уну́кі
Т. Уну́камі
М. Уну́ках

уну́рана

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
уну́рана - -

Крыніцы: piskunou2012.

уну́ранасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. уну́ранасць
Р. уну́ранасці
Д. уну́ранасці
В. уну́ранасць
Т. уну́ранасцю
М. уну́ранасці

Крыніцы: piskunou2012.

уну́раны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уну́раны уну́раная уну́ранае уну́раныя
Р. уну́ранага уну́ранай
уну́ранае
уну́ранага уну́раных
Д. уну́ранаму уну́ранай уну́ранаму уну́раным
В. уну́раны (неадуш.)
уну́ранага (адуш.)
уну́раную уну́ранае уну́раныя (неадуш.)
уну́раных (адуш.)
Т. уну́раным уну́ранай
уну́ранаю
уну́раным уну́ранымі
М. уну́раным уну́ранай уну́раным уну́раных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.