Verbum

анлайнавы слоўнік

ту́мблерны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ту́мблерны	ту́мблерная	ту́мблернае	ту́мблерныя
Р.	ту́мблернага	ту́мблернай ту́мблернае	ту́мблернага	ту́мблерных
Д.	ту́мблернаму	ту́мблернай	ту́мблернаму	ту́мблерным
В.	ту́мблерны (неадуш.) ту́мблернага (адуш.)	ту́мблерную	ту́мблернае	ту́мблерныя (неадуш.) ту́мблерных (адуш.)
Т.	ту́мблерным	ту́мблернай ту́мблернаю	ту́мблерным	ту́мблернымі
М.	ту́мблерным	ту́мблернай	ту́мблерным	ту́мблерных

Крыніцы: piskunou2012.

тумі́лавіцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	тумі́лавіцкі	тумі́лавіцкая	тумі́лавіцкае	тумі́лавіцкія
Р.	тумі́лавіцкага	тумі́лавіцкай тумі́лавіцкае	тумі́лавіцкага	тумі́лавіцкіх
Д.	тумі́лавіцкаму	тумі́лавіцкай	тумі́лавіцкаму	тумі́лавіцкім
В.	тумі́лавіцкі (неадуш.) тумі́лавіцкага (адуш.)	тумі́лавіцкую	тумі́лавіцкае	тумі́лавіцкія (неадуш.) тумі́лавіцкіх (адуш.)
Т.	тумі́лавіцкім	тумі́лавіцкай тумі́лавіцкаю	тумі́лавіцкім	тумі́лавіцкімі
М.	тумі́лавіцкім	тумі́лавіцкай	тумі́лавіцкім	тумі́лавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Тумі́лавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Ту́мін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Ту́мінічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

ту́мканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ту́мкаць

‘тумкаць каго-небудзь і без прамога дапаўнення (ён дрэнна тумкае)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Тумкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

ту́мкнуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

тунбе́ргія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.