філагенеты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
філагенеты́чны |
філагенеты́чная |
філагенеты́чнае |
філагенеты́чныя |
| Р. |
філагенеты́чнага |
філагенеты́чнай
філагенеты́чнае |
філагенеты́чнага |
філагенеты́чных |
| Д. |
філагенеты́чнаму |
філагенеты́чнай |
філагенеты́чнаму |
філагенеты́чным |
| В. |
філагенеты́чны (неадуш.)
філагенеты́чнага (адуш.) |
філагенеты́чную |
філагенеты́чнае |
філагенеты́чныя (неадуш.)
філагенеты́чных (адуш.) |
| Т. |
філагенеты́чным |
філагенеты́чнай
філагенеты́чнаю |
філагенеты́чным |
філагенеты́чнымі |
| М. |
філагенеты́чным |
філагенеты́чнай |
філагенеты́чным |
філагенеты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
філагені́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
філагені́я |
| Р. |
філагені́і |
| Д. |
філагені́і |
| В. |
філагені́ю |
| Т. |
філагені́яй
філагені́яю |
| М. |
філагені́і |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Філадэ́льфія
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Філадэ́льфія |
| Р. |
Філадэ́льфіі |
| Д. |
Філадэ́льфіі |
| В. |
Філадэ́льфію |
| Т. |
Філадэ́льфіяй
Філадэ́льфіяю |
| М. |
Філадэ́льфіі |
філадэ́ндран
‘дрэва; куст’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
філадэ́ндран |
філадэ́ндраны |
| Р. |
філадэ́ндрана |
філадэ́ндранаў |
| Д. |
філадэ́ндрану |
філадэ́ндранам |
| В. |
філадэ́ндран |
філадэ́ндраны |
| Т. |
філадэ́ндранам |
філадэ́ндранамі |
| М. |
філадэ́ндране |
філадэ́ндранах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
філадэ́ндран
‘зараснік’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
філадэ́ндран |
| Р. |
філадэ́ндрану |
| Д. |
філадэ́ндрану |
| В. |
філадэ́ндран |
| Т. |
філадэ́ндранам |
| М. |
філадэ́ндране |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
філака́ктус
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
філака́ктус |
філака́ктусы |
| Р. |
філака́ктуса |
філака́ктусаў |
| Д. |
філака́ктусу |
філака́ктусам |
| В. |
філака́ктус |
філака́ктусы |
| Т. |
філака́ктусам |
філака́ктусамі |
| М. |
філака́ктусе |
філака́ктусах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
філакарты́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
філакарты́ст |
філакарты́сты |
| Р. |
філакарты́ста |
філакарты́стаў |
| Д. |
філакарты́сту |
філакарты́стам |
| В. |
філакарты́ста |
філакарты́стаў |
| Т. |
філакарты́стам |
філакарты́стамі |
| М. |
філакарты́сце |
філакарты́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
філакарты́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
філакарты́стка |
філакарты́сткі |
| Р. |
філакарты́сткі |
філакарты́стак |
| Д. |
філакарты́стцы |
філакарты́сткам |
| В. |
філакарты́стку |
філакарты́стак |
| Т. |
філакарты́сткай
філакарты́сткаю |
філакарты́сткамі |
| М. |
філакарты́стцы |
філакарты́стках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.