філакарты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. філакарты́ст філакарты́сты
Р. філакарты́ста філакарты́стаў
Д. філакарты́сту філакарты́стам
В. філакарты́ста філакарты́стаў
Т. філакарты́стам філакарты́стамі
М. філакарты́сце філакарты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)