філакарты́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. філакарты́стка філакарты́сткі
Р. філакарты́сткі філакарты́стак
Д. філакарты́стцы філакарты́сткам
В. філакарты́стку філакарты́стак
Т. філакарты́сткай
філакарты́сткаю		 філакарты́сткамі
М. філакарты́стцы філакарты́стках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)