ураўні́лаўскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ураўні́лаўскі |
ураўні́лаўская |
ураўні́лаўскае |
ураўні́лаўскія |
| Р. |
ураўні́лаўскага |
ураўні́лаўскай
ураўні́лаўскае |
ураўні́лаўскага |
ураўні́лаўскіх |
| Д. |
ураўні́лаўскаму |
ураўні́лаўскай |
ураўні́лаўскаму |
ураўні́лаўскім |
| В. |
ураўні́лаўскі (неадуш.)
ураўні́лаўскага (адуш.) |
ураўні́лаўскую |
ураўні́лаўскае |
ураўні́лаўскія (неадуш.)
ураўні́лаўскіх (адуш.) |
| Т. |
ураўні́лаўскім |
ураўні́лаўскай
ураўні́лаўскаю |
ураўні́лаўскім |
ураўні́лаўскімі |
| М. |
ураўні́лаўскім |
ураўні́лаўскай |
ураўні́лаўскім |
ураўні́лаўскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ураўно́ўвальнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ураўно́ўвальнік |
ураўно́ўвальнікі |
| Р. |
ураўно́ўвальніка |
ураўно́ўвальнікаў |
| Д. |
ураўно́ўвальніку |
ураўно́ўвальнікам |
| В. |
ураўно́ўвальнік |
ураўно́ўвальнікі |
| Т. |
ураўно́ўвальнікам |
ураўно́ўвальнікамі |
| М. |
ураўно́ўвальніку |
ураўно́ўвальніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ураўно́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ураўно́ўванне |
| Р. |
ураўно́ўвання |
| Д. |
ураўно́ўванню |
| В. |
ураўно́ўванне |
| Т. |
ураўно́ўваннем |
| М. |
ураўно́ўванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ураўно́ўвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
ураўно́ўваецца |
ураўно́ўваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ураўно́ўваўся |
ураўно́ўваліся |
| ж. |
ураўно́ўвалася |
| н. |
ураўно́ўвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ураўно́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ураўно́ўваю |
ураўно́ўваем |
| 2-я ас. |
ураўно́ўваеш |
ураўно́ўваеце |
| 3-я ас. |
ураўно́ўвае |
ураўно́ўваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ураўно́ўваў |
ураўно́ўвалі |
| ж. |
ураўно́ўвала |
| н. |
ураўно́ўвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ураўно́ўвай |
ураўно́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ураўно́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ураўня́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ураўня́льнасць |
| Р. |
ураўня́льнасці |
| Д. |
ураўня́льнасці |
| В. |
ураўня́льнасць |
| Т. |
ураўня́льнасцю |
| М. |
ураўня́льнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ураўня́льна-размеркава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ураўня́льна-размеркава́льны |
ураўня́льна-размеркава́льная |
ураўня́льна-размеркава́льнае |
ураўня́льна-размеркава́льныя |
| Р. |
ураўня́льна-размеркава́льнага |
ураўня́льна-размеркава́льнай
ураўня́льна-размеркава́льнае |
ураўня́льна-размеркава́льнага |
ураўня́льна-размеркава́льных |
| Д. |
ураўня́льна-размеркава́льнаму |
ураўня́льна-размеркава́льнай |
ураўня́льна-размеркава́льнаму |
ураўня́льна-размеркава́льным |
| В. |
ураўня́льна-размеркава́льны (неадуш.)
ураўня́льна-размеркава́льнага (адуш.) |
ураўня́льна-размеркава́льную |
ураўня́льна-размеркава́льнае |
ураўня́льна-размеркава́льныя (неадуш.)
ураўня́льна-размеркава́льных (адуш.) |
| Т. |
ураўня́льна-размеркава́льным |
ураўня́льна-размеркава́льнай
ураўня́льна-размеркава́льнаю |
ураўня́льна-размеркава́льным |
ураўня́льна-размеркава́льнымі |
| М. |
ураўня́льна-размеркава́льным |
ураўня́льна-размеркава́льнай |
ураўня́льна-размеркава́льным |
ураўня́льна-размеркава́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
ураўня́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ураўня́льнік |
ураўня́льнікі |
| Р. |
ураўня́льніка |
ураўня́льнікаў |
| Д. |
ураўня́льніку |
ураўня́льнікам |
| В. |
ураўня́льнік |
ураўня́льнікі |
| Т. |
ураўня́льнікам |
ураўня́льнікамі |
| М. |
ураўня́льніку |
ураўня́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.