Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

двуко́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двуко́нны двуко́нная двуко́ннае двуко́нныя
Р. двуко́ннага двуко́ннай
двуко́ннае
двуко́ннага двуко́нных
Д. двуко́ннаму двуко́ннай двуко́ннаму двуко́нным
В. двуко́нны (неадуш.)
двуко́ннага (адуш.)
двуко́нную двуко́ннае двуко́нныя (неадуш.)
двуко́нных (адуш.)
Т. двуко́нным двуко́ннай
двуко́ннаю
двуко́нным двуко́ннымі
М. двуко́нным двуко́ннай двуко́нным двуко́нных

Крыніцы: piskunou2012.

двуко́ссе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двуко́ссе двуко́ссі
Р. двуко́сся двуко́ссяў
Д. двуко́ссю двуко́ссям
В. двуко́ссе двуко́ссі
Т. двуко́ссем двуко́ссямі
М. двуко́ссі двуко́ссях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

двукро́п’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двукро́п’е двукро́п’і
Р. двукро́п’я двукро́п’яў
Д. двукро́п’ю двукро́п’ям
В. двукро́п’е двукро́п’і
Т. двукро́п’ем двукро́п’ямі
М. двукро́п’і двукро́п’ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

двулё́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. двулё́зка двулё́зкі
Р. двулё́зкі двулё́зак
Д. двулё́зцы двулё́зкам
В. двулё́зку двулё́зкі
Т. двулё́зкай
двулё́зкаю
двулё́зкамі
М. двулё́зцы двулё́зках

Крыніцы: piskunou2012.

двулі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двулі́сты двулі́стая двулі́стае двулі́стыя
Р. двулі́стага двулі́стай
двулі́стае
двулі́стага двулі́стых
Д. двулі́стаму двулі́стай двулі́стаму двулі́стым
В. двулі́сты (неадуш.)
двулі́стага (адуш.)
двулі́стую двулі́стае двулі́стыя (неадуш.)
двулі́стых (адуш.)
Т. двулі́стым двулі́стай
двулі́стаю
двулі́стым двулі́стымі
М. двулі́стым двулі́стай двулі́стым двулі́стых

Крыніцы: piskunou2012.

двулі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двулі́сты двулі́стая двулі́стае двулі́стыя
Р. двулі́стага двулі́стай
двулі́стае
двулі́стага двулі́стых
Д. двулі́стаму двулі́стай двулі́стаму двулі́стым
В. двулі́сты (неадуш.)
двулі́стага (адуш.)
двулі́стую двулі́стае двулі́стыя (неадуш.)
двулі́стых (адуш.)
Т. двулі́стым двулі́стай
двулі́стаю
двулі́стым двулі́стымі
М. двулі́стым двулі́стай двулі́стым двулі́стых

Крыніцы: piskunou2012.

двуро́жнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двуро́жнік двуро́жнікі
Р. двуро́жніка двуро́жнікаў
Д. двуро́жніку двуро́жнікам
В. двуро́жнік двуро́жнікі
Т. двуро́жнікам двуро́жнікамі
М. двуро́жніку двуро́жніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

двуру́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. двуру́лька двуру́лькі
Р. двуру́лькі двуру́лек
Д. двуру́льцы двуру́лькам
В. двуру́льку двуру́лькі
Т. двуру́лькай
двуру́лькаю
двуру́лькамі
М. двуру́льцы двуру́льках

Крыніцы: piskunou2012.

двуру́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двуру́льны двуру́льная двуру́льнае двуру́льныя
Р. двуру́льнага двуру́льнай
двуру́льнае
двуру́льнага двуру́льных
Д. двуру́льнаму двуру́льнай двуру́льнаму двуру́льным
В. двуру́льны (неадуш.)
двуру́льнага (адуш.)
двуру́льную двуру́льнае двуру́льныя (неадуш.)
двуру́льных (адуш.)
Т. двуру́льным двуру́льнай
двуру́льнаю
двуру́льным двуру́льнымі
М. двуру́льным двуру́льнай двуру́льным двуру́льных

Крыніцы: piskunou2012.

двуру́шна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
двуру́шна - -

Крыніцы: piskunou2012.