двукро́п’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двукро́п’е двукро́п’і
Р. двукро́п’я двукро́п’яў
Д. двукро́п’ю двукро́п’ям
В. двукро́п’е двукро́п’і
Т. двукро́п’ем двукро́п’ямі
М. двукро́п’і двукро́п’ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)