эмаліро́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эмаліро́вачны |
эмаліро́вачная |
эмаліро́вачнае |
эмаліро́вачныя |
Р. |
эмаліро́вачнага |
эмаліро́вачнай эмаліро́вачнае |
эмаліро́вачнага |
эмаліро́вачных |
Д. |
эмаліро́вачнаму |
эмаліро́вачнай |
эмаліро́вачнаму |
эмаліро́вачным |
В. |
эмаліро́вачны (неадуш.) эмаліро́вачнага (адуш.) |
эмаліро́вачную |
эмаліро́вачнае |
эмаліро́вачныя (неадуш.) эмаліро́вачных (адуш.) |
Т. |
эмаліро́вачным |
эмаліро́вачнай эмаліро́вачнаю |
эмаліро́вачным |
эмаліро́вачнымі |
М. |
эмаліро́вачным |
эмаліро́вачнай |
эмаліро́вачным |
эмаліро́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эмаліро́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
эмаліро́ўка |
Р. |
эмаліро́ўкі |
Д. |
эмаліро́ўцы |
В. |
эмаліро́ўку |
Т. |
эмаліро́ўкай эмаліро́ўкаю |
М. |
эмаліро́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эмаліро́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эмаліро́ўшчык |
эмаліро́ўшчыкі |
Р. |
эмаліро́ўшчыка |
эмаліро́ўшчыкаў |
Д. |
эмаліро́ўшчыку |
эмаліро́ўшчыкам |
В. |
эмаліро́ўшчыка |
эмаліро́ўшчыкаў |
Т. |
эмаліро́ўшчыкам |
эмаліро́ўшчыкамі |
М. |
эмаліро́ўшчыку |
эмаліро́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эмаліро́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эмаліро́ўшчыца |
эмаліро́ўшчыцы |
Р. |
эмаліро́ўшчыцы |
эмаліро́ўшчыц |
Д. |
эмаліро́ўшчыцы |
эмаліро́ўшчыцам |
В. |
эмаліро́ўшчыцу |
эмаліро́ўшчыц |
Т. |
эмаліро́ўшчыцай эмаліро́ўшчыцаю |
эмаліро́ўшчыцамі |
М. |
эмаліро́ўшчыцы |
эмаліро́ўшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эмалі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
эмалі́т |
Р. |
эмалі́ту |
Д. |
эмалі́ту |
В. |
эмалі́т |
Т. |
эмалі́там |
М. |
эмалі́це |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
эма́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эма́ль |
эма́лі |
Р. |
эма́лі |
эма́ляў эма́лей |
Д. |
эма́лі |
эма́лям |
В. |
эма́ль |
эма́лі |
Т. |
эма́ллю |
эма́лямі |
М. |
эма́лі |
эма́лях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эмалье́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
эмалье́р |
эмалье́ры |
Р. |
эмалье́ра |
эмалье́раў |
Д. |
эмалье́ру |
эмалье́рам |
В. |
эмалье́ра |
эмалье́раў |
Т. |
эмалье́рам |
эмалье́рамі |
М. |
эмалье́ру |
эмалье́рах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
эмалье́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
эмалье́рны |
эмалье́рная |
эмалье́рнае |
эмалье́рныя |
Р. |
эмалье́рнага |
эмалье́рнай эмалье́рнае |
эмалье́рнага |
эмалье́рных |
Д. |
эмалье́рнаму |
эмалье́рнай |
эмалье́рнаму |
эмалье́рным |
В. |
эмалье́рны (неадуш.) эмалье́рнага (адуш.) |
эмалье́рную |
эмалье́рнае |
эмалье́рныя (неадуш.) эмалье́рных (адуш.) |
Т. |
эмалье́рным |
эмалье́рнай эмалье́рнаю |
эмалье́рным |
эмалье́рнымі |
М. |
эмалье́рным |
эмалье́рнай |
эмалье́рным |
эмалье́рных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.