Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

эалі́т

‘перыяд каменнага веку’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

эалі́тавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эалі́тавы	эалі́тавая	эалі́тавае	эалі́тавыя
Р.	эалі́тавага	эалі́тавай эалі́тавае	эалі́тавага	эалі́тавых
Д.	эалі́таваму	эалі́тавай	эалі́таваму	эалі́тавым
В.	эалі́тавы (неадуш.) эалі́тавага (адуш.)	эалі́тавую	эалі́тавае	эалі́тавыя (неадуш.) эалі́тавых (адуш.)
Т.	эалі́тавым	эалі́тавай эалі́таваю	эалі́тавым	эалі́тавымі
М.	эалі́тавым	эалі́тавай	эалі́тавым	эалі́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

эацэ́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

эацэ́навы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эацэ́навы	эацэ́навая	эацэ́навае	эацэ́навыя
Р.	эацэ́навага	эацэ́навай эацэ́навае	эацэ́навага	эацэ́навых
Д.	эацэ́наваму	эацэ́навай	эацэ́наваму	эацэ́навым
В.	эацэ́навы (неадуш.) эацэ́навага (адуш.)	эацэ́навую	эацэ́навае	эацэ́навыя (неадуш.) эацэ́навых (адуш.)
Т.	эацэ́навым	эацэ́навай эацэ́наваю	эацэ́навым	эацэ́навымі
М.	эацэ́навым	эацэ́навай	эацэ́навым	эацэ́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

эбані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эбані́тавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эбані́тавы	эбані́тавая	эбані́тавае	эбані́тавыя
Р.	эбані́тавага	эбані́тавай эбані́тавае	эбані́тавага	эбані́тавых
Д.	эбані́таваму	эбані́тавай	эбані́таваму	эбані́тавым
В.	эбані́тавы (неадуш.) эбані́тавага (адуш.)	эбані́тавую	эбані́тавае	эбані́тавыя (неадуш.) эбані́тавых (адуш.)
Т.	эбані́тавым	эбані́тавай эбані́таваю	эбані́тавым	эбані́тавымі
М.	эбані́тавым	эбані́тавай	эбані́тавым	эбані́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эбе́н

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

эбе́н

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

эбе́навы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	эбе́навы	эбе́навая	эбе́навае	эбе́навыя
Р.	эбе́навага	эбе́навай эбе́навае	эбе́навага	эбе́навых
Д.	эбе́наваму	эбе́навай	эбе́наваму	эбе́навым
В.	эбе́навы (неадуш.) эбе́навага (адуш.)	эбе́навую	эбе́навае	эбе́навыя (неадуш.) эбе́навых (адуш.)
Т.	эбе́навым	эбе́навай эбе́наваю	эбе́навым	эбе́навымі
М.	эбе́навым	эбе́навай	эбе́навым	эбе́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эбе́навыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Verbum