Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмоухцшыэ
бвджійклмнпртфхцчш

чувя́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чувя́чнік чувя́чнікі
Р. чувя́чніка чувя́чнікаў
Д. чувя́чніку чувя́чнікам
В. чувя́чніка чувя́чнікаў
Т. чувя́чнікам чувя́чнікамі
М. чувя́чніку чувя́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

чувя́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чувя́чны чувя́чная чувя́чнае чувя́чныя
Р. чувя́чнага чувя́чнай
чувя́чнае		 чувя́чнага чувя́чных
Д. чувя́чнаму чувя́чнай чувя́чнаму чувя́чным
В. чувя́чны (неадуш.)
чувя́чнага (адуш.)		 чувя́чную чувя́чнае чувя́чныя (неадуш.)
чувя́чных (адуш.)
Т. чувя́чным чувя́чнай
чувя́чнаю		 чувя́чным чувя́чнымі
М. чувя́чным чувя́чнай чувя́чным чувя́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsblm1996, tsbm1984.