чувя́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| чувя́чнік | чувя́чнікі | |
| чувя́чніка | чувя́чнікаў | |
| чувя́чніку | чувя́чнікам | |
| чувя́чніка | чувя́чнікаў | |
| чувя́чнікам | чувя́чнікамі | |
| чувя́чніку | чувя́чніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)