уя́ўніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уя́ўню |
уя́ўнім |
2-я ас. |
уя́ўніш |
уя́ўніце |
3-я ас. |
уя́ўніць |
уя́ўняць |
Прошлы час |
м. |
уя́ўніў |
уя́ўнілі |
ж. |
уя́ўніла |
н. |
уя́ўніла |
Загадны лад |
2-я ас. |
уя́ўні |
уя́ўніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
уя́ўніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
уя́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уя́ўны |
уя́ўная |
уя́ўнае |
уя́ўныя |
Р. |
уя́ўнага |
уя́ўнай уя́ўнае |
уя́ўнага |
уя́ўных |
Д. |
уя́ўнаму |
уя́ўнай |
уя́ўнаму |
уя́ўным |
В. |
уя́ўны (неадуш.) уя́ўнага (адуш.) |
уя́ўную |
уя́ўнае |
уя́ўныя (неадуш.) уя́ўных (адуш.) |
Т. |
уя́ўным |
уя́ўнай уя́ўнаю |
уя́ўным |
уя́ўнымі |
М. |
уя́ўным |
уя́ўнай |
уя́ўным |
уя́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.