Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
абвгдзносуцшыэ

уру́блівацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уру́бліваюся уру́бліваемся
2-я ас. уру́бліваешся уру́бліваецеся
3-я ас. уру́бліваецца уру́бліваюцца
Прошлы час
м. уру́бліваўся уру́бліваліся
ж. уру́блівалася
н. уру́блівалася
Загадны лад
2-я ас. уру́блівайся уру́блівайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час уру́бліваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уру́бліваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. уру́бліваю уру́бліваем
2-я ас. уру́бліваеш уру́бліваеце
3-я ас. уру́блівае уру́бліваюць
Прошлы час
м. уру́бліваў уру́блівалі
ж. уру́блівала
н. уру́блівала
Загадны лад
2-я ас. уру́блівай уру́блівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час уру́бліваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

урубмашы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. урубмашы́на урубмашы́ны
Р. урубмашы́ны урубмашы́н
Д. урубмашы́не урубмашы́нам
В. урубмашы́ну урубмашы́ны
Т. урубмашы́най
урубмашы́наю		 урубмашы́намі
М. урубмашы́не урубмашы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

урубмашыні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. урубмашыні́ст урубмашыні́сты
Р. урубмашыні́ста урубмашыні́стаў
Д. урубмашыні́сту урубмашыні́стам
В. урубмашыні́ста урубмашыні́стаў
Т. урубмашыні́стам урубмашыні́стамі
М. урубмашыні́сце урубмашыні́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

уругва́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уругва́ец уругва́йцы
Р. уругва́йца уругва́йцаў
Д. уругва́йцу уругва́йцам
В. уругва́йца уругва́йцаў
Т. уругва́йцам уругва́йцамі
М. уругва́йцу уругва́йцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Уругва́й

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Уругва́й
Р. Уругва́я
Д. Уругва́ю
В. Уругва́й
Т. Уругва́ем
М. Уругва́і

уругва́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уругва́йка уругва́йкі
Р. уругва́йкі уругва́ек
Д. уругва́йцы уругва́йкам
В. уругва́йку уругва́ек
Т. уругва́йкай
уругва́йкаю		 уругва́йкамі
М. уругва́йцы уругва́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

уругва́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уругва́йскі уругва́йская уругва́йскае уругва́йскія
Р. уругва́йскага уругва́йскай
уругва́йскае		 уругва́йскага уругва́йскіх
Д. уругва́йскаму уругва́йскай уругва́йскаму уругва́йскім
В. уругва́йскі (неадуш.)
уругва́йскага (адуш.)		 уругва́йскую уругва́йскае уругва́йскія (неадуш.)
уругва́йскіх (адуш.)
Т. уругва́йскім уругва́йскай
уругва́йскаю		 уругва́йскім уругва́йскімі
М. уругва́йскім уругва́йскай уругва́йскім уругва́йскіх

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

уру́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. уру́к
Р. уру́ку
Д. уру́ку
В. уру́к
Т. уру́кам
М. уру́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

уру́кавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уру́кавы уру́кавая уру́кавае уру́кавыя
Р. уру́кавага уру́кавай
уру́кавае		 уру́кавага уру́кавых
Д. уру́каваму уру́кавай уру́каваму уру́кавым
В. уру́кавы (неадуш.)
уру́кавага (адуш.)		 уру́кавую уру́кавае уру́кавыя (неадуш.)
уру́кавых (адуш.)
Т. уру́кавым уру́кавай
уру́каваю		 уру́кавым уру́кавымі
М. уру́кавым уру́кавай уру́кавым уру́кавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.