упускны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
упускны́ |
упускна́я |
упускно́е |
упускны́я |
| Р. |
упускно́га |
упускно́й упускно́е |
упускно́га |
упускны́х |
| Д. |
упускно́му |
упускно́й |
упускно́му |
упускны́м |
| В. |
упускны́ (неадуш.) упускно́га (адуш.) |
упускну́ю |
упускно́е |
упускны́я (неадуш.) упускны́х (адуш.) |
| Т. |
упускны́м |
упускно́й упускно́ю |
упускны́м |
упускны́мі |
| М. |
упускны́м |
упускно́й |
упускны́м |
упускны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упусту́ю
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| упусту́ю |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упусці́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
упушчу́ |
упу́сцім |
| 2-я ас. |
упу́сціш |
упу́сціце |
| 3-я ас. |
упу́сціць |
упу́сцяць |
| Прошлы час |
| м. |
упусці́ў |
упусці́лі |
| ж. |
упусці́ла |
| н. |
упусці́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
упусці́ |
упусці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
упусці́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
упу́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
упу́шчаны |
упу́шчаная |
упу́шчанае |
упу́шчаныя |
| Р. |
упу́шчанага |
упу́шчанай упу́шчанае |
упу́шчанага |
упу́шчаных |
| Д. |
упу́шчанаму |
упу́шчанай |
упу́шчанаму |
упу́шчаным |
| В. |
упу́шчаны (неадуш.) упу́шчанага (адуш.) |
упу́шчаную |
упу́шчанае |
упу́шчаныя (неадуш.) упу́шчаных (адуш.) |
| Т. |
упу́шчаным |
упу́шчанай упу́шчанаю |
упу́шчаным |
упу́шчанымі |
| М. |
упу́шчаным |
упу́шчанай |
упу́шчаным |
упу́шчаных |
Кароткая форма: упу́шчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
упушчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
упушчэ́нне |
упушчэ́нні |
| Р. |
упушчэ́ння |
упушчэ́нняў |
| Д. |
упушчэ́нню |
упушчэ́нням |
| В. |
упушчэ́нне |
упушчэ́нні |
| Т. |
упушчэ́ннем |
упушчэ́ннямі |
| М. |
упушчэ́нні |
упушчэ́ннях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
упушчэ́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
упушчэ́нства |
упушчэ́нствы |
| Р. |
упушчэ́нства |
упушчэ́нстваў |
| Д. |
упушчэ́нству |
упушчэ́нствам |
| В. |
упушчэ́нства |
упушчэ́нствы |
| Т. |
упушчэ́нствам |
упушчэ́нствамі |
| М. |
упушчэ́нстве |
упушчэ́нствах |
Крыніцы:
piskunou2012.