удво́іць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удво́ю |
удво́ім |
2-я ас. |
удво́іш |
удво́іце |
3-я ас. |
удво́іць |
удво́яць |
Прошлы час |
м. |
удво́іў |
удво́ілі |
ж. |
удво́іла |
н. |
удво́іла |
Загадны лад |
2-я ас. |
удво́й |
удво́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
удво́іўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
удво́йванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
удво́йванне |
Р. |
удво́йвання |
Д. |
удво́йванню |
В. |
удво́йванне |
Т. |
удво́йваннем |
М. |
удво́йванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
удво́йвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
удво́йваецца |
удво́йваюцца |
Прошлы час |
м. |
удво́йваўся |
удво́йваліся |
ж. |
удво́йвалася |
н. |
удво́йвалася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
удво́йваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
удво́йваю |
удво́йваем |
2-я ас. |
удво́йваеш |
удво́йваеце |
3-я ас. |
удво́йвае |
удво́йваюць |
Прошлы час |
м. |
удво́йваў |
удво́йвалі |
ж. |
удво́йвала |
н. |
удво́йвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
удво́йвай |
удво́йвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
удво́йваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
удво́х
‘аб мужчы+нах’
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
удво́х |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
удву́х
‘аб мужчы+нах’
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
удву́х |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.