дзьму́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| дзьму́ | дзьмё́м | |
| дзьме́ш | дзьмяце́ | |
| дзьме́ | дзьму́ць | |
| Прошлы час | ||
| дзьму́ў | дзьму́лі | |
| дзьму́ла | ||
| дзьму́ла | ||
| Загадны лад | ||
| дзьмі́ | дзьмі́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дзьмучы́ | ||
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннідзьму́шынка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| дзьму́шынка | дзьму́шынкі | |
| дзьму́шынкі | дзьму́шынак | |
| дзьму́шынцы | дзьму́шынкам | |
| дзьму́шынку | дзьму́шынкі | |
| дзьму́шынкай дзьму́шынкаю |
дзьму́шынкамі | |
| дзьму́шынцы | дзьму́шынках |
Крыніцы:
дзью́ці-фры
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны
| дзью́ці-фры | |
| дзью́ці-фры | |
| дзью́ці-фры | |
| дзью́ці-фры | |
| дзью́ці-фры | |
| дзью́ці-фры |
Крыніцы: