дзьму́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзьму́ дзьмё́м
2-я ас. дзьме́ш дзьмяце́
3-я ас. дзьме́ дзьму́ць
Прошлы час
м. дзьму́ў дзьму́лі
ж. дзьму́ла
н. дзьму́ла
Загадны лад
2-я ас. дзьмі́ дзьмі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзьмучы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)