двайко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
двайко́вы |
двайко́вая |
двайко́вае |
двайко́выя |
| Р. |
двайко́вага |
двайко́вай
двайко́вае |
двайко́вага |
двайко́вых |
| Д. |
двайко́ваму |
двайко́вай |
двайко́ваму |
двайко́вым |
| В. |
двайко́вы (неадуш.)
двайко́вага (адуш.) |
двайко́вую |
двайко́вае |
двайко́выя (неадуш.)
двайко́вых (адуш.) |
| Т. |
двайко́вым |
двайко́вай
двайко́ваю |
двайко́вым |
двайко́вымі |
| М. |
двайко́вым |
двайко́вай |
двайко́вым |
двайко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
двайні́к
‘чалавек, які мае поўнае або блізкае падабенства з другім чалавекам’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
двайні́к |
двайнікі́ |
| Р. |
двайніка́ |
двайніко́ў |
| Д. |
двайніку́ |
двайніка́м |
| В. |
двайніка́ |
двайніко́ў |
| Т. |
двайніко́м |
двайніка́мі |
| М. |
двайніку́ |
двайніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
двайні́к
‘двухпудовая гіра’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
двайні́к |
двайнікі́ |
| Р. |
двайніка́ |
двайніко́ў |
| Д. |
двайніку́ |
двайніка́м |
| В. |
двайні́к |
двайнікі́ |
| Т. |
двайніко́м |
двайніка́мі |
| М. |
двайніку́ |
двайніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
двайнікава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
двайнікава́нне |
| Р. |
двайнікава́ння |
| Д. |
двайнікава́нню |
| В. |
двайнікава́нне |
| Т. |
двайнікава́ннем |
| М. |
двайнікава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
двайнікава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
двайнікава́ны |
двайнікава́ная |
двайнікава́нае |
двайнікава́ныя |
| Р. |
двайнікава́нага |
двайнікава́най
двайнікава́нае |
двайнікава́нага |
двайнікава́ных |
| Д. |
двайнікава́наму |
двайнікава́най |
двайнікава́наму |
двайнікава́ным |
| В. |
двайнікава́ны (неадуш.)
двайнікава́нага (адуш.) |
двайнікава́ную |
двайнікава́нае |
двайнікава́ныя (неадуш.)
двайнікава́ных (адуш.) |
| Т. |
двайнікава́ным |
двайнікава́най
двайнікава́наю |
двайнікава́ным |
двайнікава́нымі |
| М. |
двайнікава́ным |
двайнікава́най |
двайнікава́ным |
двайнікава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
двайнікава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
двайнікава́ны |
двайнікава́ная |
двайнікава́нае |
двайнікава́ныя |
| Р. |
двайнікава́нага |
двайнікава́най
двайнікава́нае |
двайнікава́нага |
двайнікава́ных |
| Д. |
двайнікава́наму |
двайнікава́най |
двайнікава́наму |
двайнікава́ным |
| В. |
двайнікава́ны (неадуш.)
двайнікава́нага (адуш.) |
двайнікава́ную |
двайнікава́нае |
двайнікава́ныя (неадуш.)
двайнікава́ных (адуш.) |
| Т. |
двайнікава́ным |
двайнікава́най
двайнікава́наю |
двайнікава́ным |
двайнікава́нымі |
| М. |
двайнікава́ным |
двайнікава́най |
двайнікава́ным |
двайнікава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
двайны́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
двайны́ |
двайна́я |
двайно́е |
двайны́я |
| Р. |
двайно́га |
двайно́й
двайно́е |
двайно́га |
двайны́х |
| Д. |
двайно́му |
двайно́й |
двайно́му |
двайны́м |
| В. |
двайны́ (неадуш.)
двайно́га (адуш.) |
двайну́ю |
двайно́е |
двайны́я (неадуш.)
двайны́х (адуш.) |
| Т. |
двайны́м |
двайно́й
двайно́ю |
двайны́м |
двайны́мі |
| М. |
двайны́м |
двайно́й |
двайны́м |
двайны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.