двайнікава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двайнікава́ны двайнікава́ная двайнікава́нае двайнікава́ныя
Р. двайнікава́нага двайнікава́най
двайнікава́нае		 двайнікава́нага двайнікава́ных
Д. двайнікава́наму двайнікава́най двайнікава́наму двайнікава́ным
В. двайнікава́ны (неадуш.)
двайнікава́нага (адуш.)		 двайнікава́ную двайнікава́нае двайнікава́ныя (неадуш.)
двайнікава́ных (адуш.)
Т. двайнікава́ным двайнікава́най
двайнікава́наю		 двайнікава́ным двайнікава́нымі
М. двайнікава́ным двайнікава́най двайнікава́ным двайнікава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)