двайнікава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. двайнікава́нне
Р. двайнікава́ння
Д. двайнікава́нню
В. двайнікава́нне
Т. двайнікава́ннем
М. двайнікава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)