Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Дзяні́с

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Дзяні́сава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

дзяні́савіцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дзяні́савіцкі	дзяні́савіцкая	дзяні́савіцкае	дзяні́савіцкія
Р.	дзяні́савіцкага	дзяні́савіцкай дзяні́савіцкае	дзяні́савіцкага	дзяні́савіцкіх
Д.	дзяні́савіцкаму	дзяні́савіцкай	дзяні́савіцкаму	дзяні́савіцкім
В.	дзяні́савіцкі (неадуш.) дзяні́савіцкага (адуш.)	дзяні́савіцкую	дзяні́савіцкае	дзяні́савіцкія (неадуш.) дзяні́савіцкіх (адуш.)
Т.	дзяні́савіцкім	дзяні́савіцкай дзяні́савіцкаю	дзяні́савіцкім	дзяні́савіцкімі
М.	дзяні́савіцкім	дзяні́савіцкай	дзяні́савіцкім	дзяні́савіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Дзяні́саўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Дзяні́саўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Дзяні́саўшчына
Р.	Дзяні́саўшчыны
Д.	Дзяні́саўшчыне
В.	Дзяні́саўшчыну
Т.	Дзяні́саўшчынай Дзяні́саўшчынаю
М.	Дзяні́саўшчыне

Дзяні́сенкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

дзяні́скавіцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дзяні́скавіцкі	дзяні́скавіцкая	дзяні́скавіцкае	дзяні́скавіцкія
Р.	дзяні́скавіцкага	дзяні́скавіцкай дзяні́скавіцкае	дзяні́скавіцкага	дзяні́скавіцкіх
Д.	дзяні́скавіцкаму	дзяні́скавіцкай	дзяні́скавіцкаму	дзяні́скавіцкім
В.	дзяні́скавіцкі (неадуш.) дзяні́скавіцкага (адуш.)	дзяні́скавіцкую	дзяні́скавіцкае	дзяні́скавіцкія (неадуш.) дзяні́скавіцкіх (адуш.)
Т.	дзяні́скавіцкім	дзяні́скавіцкай дзяні́скавіцкаю	дзяні́скавіцкім	дзяні́скавіцкімі
М.	дзяні́скавіцкім	дзяні́скавіцкай	дзяні́скавіцкім	дзяні́скавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Дзяні́скавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Дзяні́скі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Дзянісо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Verbum