аднакапы́тныя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
| - |
| Н. |
аднакапы́тныя |
| Р. |
аднакапы́тных |
| Д. |
аднакапы́тным |
| В. |
аднакапы́тных |
| Т. |
аднакапы́тнымі |
| М. |
аднакапы́тных |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
аднакаранё́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аднакаранё́вы |
аднакаранё́вая |
аднакаранё́вае |
аднакаранё́выя |
| Р. |
аднакаранё́вага |
аднакаранё́вай аднакаранё́вае |
аднакаранё́вага |
аднакаранё́вых |
| Д. |
аднакаранё́ваму |
аднакаранё́вай |
аднакаранё́ваму |
аднакаранё́вым |
| В. |
аднакаранё́вы (неадуш.) аднакаранё́вага (адуш.) |
аднакаранё́вую |
аднакаранё́вае |
аднакаранё́выя (неадуш.) аднакаранё́вых (адуш.) |
| Т. |
аднакаранё́вым |
аднакаранё́вай аднакаранё́ваю |
аднакаранё́вым |
аднакаранё́вымі |
| М. |
аднакаранё́вым |
аднакаранё́вай |
аднакаранё́вым |
аднакаранё́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
аднакарэ́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аднакарэ́нны |
аднакарэ́нная |
аднакарэ́ннае |
аднакарэ́нныя |
| Р. |
аднакарэ́ннага |
аднакарэ́ннай аднакарэ́ннае |
аднакарэ́ннага |
аднакарэ́нных |
| Д. |
аднакарэ́ннаму |
аднакарэ́ннай |
аднакарэ́ннаму |
аднакарэ́нным |
| В. |
аднакарэ́нны (неадуш.) аднакарэ́ннага (адуш.) |
аднакарэ́нную |
аднакарэ́ннае |
аднакарэ́нныя (неадуш.) аднакарэ́нных (адуш.) |
| Т. |
аднакарэ́нным |
аднакарэ́ннай аднакарэ́ннаю |
аднакарэ́нным |
аднакарэ́ннымі |
| М. |
аднакарэ́нным |
аднакарэ́ннай |
аднакарэ́нным |
аднакарэ́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
адна́касць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
адна́касць |
| Р. |
адна́касці |
| Д. |
адна́касці |
| В. |
адна́касць |
| Т. |
адна́касцю |
| М. |
адна́касці |
Крыніцы:
piskunou2012.
аднакаўшо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аднакаўшо́вы |
аднакаўшо́вая |
аднакаўшо́вае |
аднакаўшо́выя |
| Р. |
аднакаўшо́вага |
аднакаўшо́вай аднакаўшо́вае |
аднакаўшо́вага |
аднакаўшо́вых |
| Д. |
аднакаўшо́ваму |
аднакаўшо́вай |
аднакаўшо́ваму |
аднакаўшо́вым |
| В. |
аднакаўшо́вы (неадуш.) аднакаўшо́вага (адуш.) |
аднакаўшо́вую |
аднакаўшо́вае |
аднакаўшо́выя (неадуш.) аднакаўшо́вых (адуш.) |
| Т. |
аднакаўшо́вым |
аднакаўшо́вай аднакаўшо́ваю |
аднакаўшо́вым |
аднакаўшо́вымі |
| М. |
аднакаўшо́вым |
аднакаўшо́вай |
аднакаўшо́вым |
аднакаўшо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
аднака́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аднака́шнік |
аднака́шнікі |
| Р. |
аднака́шніка |
аднака́шнікаў |
| Д. |
аднака́шніку |
аднака́шнікам |
| В. |
аднака́шніка |
аднака́шнікаў |
| Т. |
аднака́шнікам |
аднака́шнікамі |
| М. |
аднака́шніку |
аднака́шніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.