самаву́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаву́цтва | |
самаву́цтва | |
самаву́цтву | |
самаву́цтва | |
самаву́цтвам | |
самаву́цтве |
Крыніцы:
самаву́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самаву́цтва | |
самаву́цтва | |
самаву́цтву | |
самаву́цтва | |
самаву́цтвам | |
самаву́цтве |
Крыніцы:
самаву́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
самаву́чка | самаву́чкі | |
самаву́чкі | самаву́чак | |
самаву́чцы | самаву́чкам | |
самаву́чку | самаву́чак | |
самаву́чкай самаву́чкаю |
самаву́чкамі | |
самаву́чцы | самаву́чках |
Крыніцы:
самаву́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
самаву́чка | самаву́чкі | |
самаву́чкі | самаву́чак | |
самаву́чку | самаву́чкам | |
самаву́чку | самаву́чак | |
самаву́чкам | самаву́чкамі | |
самаву́чку | самаву́чках |
Крыніцы:
самавучы́цель
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
самавучы́цель | самавучы́целі | |
самавучы́целя | самавучы́целяў | |
самавучы́целю | самавучы́целям | |
самавучы́цель | самавучы́целі | |
самавучы́целем | самавучы́целямі | |
самавучы́целі | самавучы́целях |
Крыніцы:
самавучэ́ннем
прыслоўе
самавучэ́ннем | - | - |
Крыніцы:
самавыбухо́вы
прыметнік, адносны
самавыбухо́вы | самавыбухо́вая | самавыбухо́вае | самавыбухо́выя | |
самавыбухо́вага | самавыбухо́вай самавыбухо́вае |
самавыбухо́вага | самавыбухо́вых | |
самавыбухо́ваму | самавыбухо́вай | самавыбухо́ваму | самавыбухо́вым | |
самавыбухо́вы ( самавыбухо́вага ( |
самавыбухо́вую | самавыбухо́вае | самавыбухо́выя ( самавыбухо́вых ( |
|
самавыбухо́вым | самавыбухо́вай самавыбухо́ваю |
самавыбухо́вым | самавыбухо́вымі | |
самавыбухо́вым | самавыбухо́вай | самавыбухо́вым | самавыбухо́вых |
Крыніцы:
самавы́ваз
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
самавы́ваз | |
самавы́вазу | |
самавы́вазу | |
самавы́ваз | |
самавы́вазам | |
самавы́вазе |
Крыніцы:
самавыгна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
самавыгна́нне | |
самавыгна́ння | |
самавыгна́нню | |
самавыгна́нне | |
самавыгна́ннем | |
самавыгна́нні |
Крыніцы:
самавыгружа́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
самавыгружа́льнік | самавыгружа́льнікі | |
самавыгружа́льніка | самавыгружа́льнікаў | |
самавыгружа́льніку | самавыгружа́льнікам | |
самавыгружа́льнік | самавыгружа́льнікі | |
самавыгружа́льнікам | самавыгружа́льнікамі | |
самавыгружа́льніку | самавыгружа́льніках |
Крыніцы:
самавыдаве́цкі
прыметнік, адносны
самавыдаве́цкі | самавыдаве́цкая | самавыдаве́цкае | самавыдаве́цкія | |
самавыдаве́цкага | самавыдаве́цкай самавыдаве́цкае |
самавыдаве́цкага | самавыдаве́цкіх | |
самавыдаве́цкаму | самавыдаве́цкай | самавыдаве́цкаму | самавыдаве́цкім | |
самавыдаве́цкі ( самавыдаве́цкага ( |
самавыдаве́цкую | самавыдаве́цкае | самавыдаве́цкія ( самавыдаве́цкіх ( |
|
самавыдаве́цкім | самавыдаве́цкай самавыдаве́цкаю |
самавыдаве́цкім | самавыдаве́цкімі | |
самавыдаве́цкім | самавыдаве́цкай | самавыдаве́цкім | самавыдаве́цкіх |
Крыніцы: