самавыгна́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самавыгна́нне | |
| самавыгна́ння | |
| самавыгна́нню | |
| самавыгна́нне | |
| самавыгна́ннем | |
| самавыгна́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)