з’я́снены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
з’я́снены |
з’я́сненая |
з’я́сненае |
з’я́сненыя |
Р. |
з’я́сненага |
з’я́сненай з’я́сненае |
з’я́сненага |
з’я́сненых |
Д. |
з’я́сненаму |
з’я́сненай |
з’я́сненаму |
з’я́сненым |
В. |
з’я́снены (неадуш.) з’я́сненага (адуш.) |
з’я́сненую |
з’я́сненае |
з’я́сненыя (неадуш.) з’я́сненых (адуш.) |
Т. |
з’я́сненым |
з’я́сненай з’я́сненаю |
з’я́сненым |
з’я́сненымі |
М. |
з’я́сненым |
з’я́сненай |
з’я́сненым |
з’я́сненых |
Крыніцы:
piskunou2012.
з’яснё́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
з’яснё́ны |
з’яснё́ная |
з’яснё́нае |
з’яснё́ныя |
Р. |
з’яснё́нага |
з’яснё́най з’яснё́нае |
з’яснё́нага |
з’яснё́ных |
Д. |
з’яснё́наму |
з’яснё́най |
з’яснё́наму |
з’яснё́ным |
В. |
з’яснё́ны (неадуш.) з’яснё́нага (адуш.) |
з’яснё́ную |
з’яснё́нае |
з’яснё́ныя (неадуш.) з’яснё́ных (адуш.) |
Т. |
з’яснё́ным |
з’яснё́най з’яснё́наю |
з’яснё́ным |
з’яснё́нымі |
М. |
з’яснё́ным |
з’яснё́най |
з’яснё́ным |
з’яснё́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
з’ясні́ць
‘патлумачыць, зрабіць што-небудзь зразумелым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
з’ясню́ |
з’ясні́м |
2-я ас. |
з’ясні́ш |
з’ясніце́ |
3-я ас. |
з’ясні́ць |
з’ясня́ць |
Прошлы час |
м. |
з’ясні́ў |
з’ясні́лі |
ж. |
з’ясні́ла |
н. |
з’ясні́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
з’ясні́ |
з’ясні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
з’ясні́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
з’ясні́ць
‘патлумачыць, зрабіць што-небудзь зразумелым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
з’ясню́ |
з’я́снім |
2-я ас. |
з’я́сніш |
з’я́сніце |
3-я ас. |
з’я́сніць |
з’я́сняць |
Прошлы час |
м. |
з’ясні́ў |
з’ясні́лі |
ж. |
з’ясні́ла |
н. |
з’ясні́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
з’ясні́ |
з’ясні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
з’ясні́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
з’ясня́ць
‘тлумачыць, рабіць што-небудзь зразумелым’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
з’ясня́ю |
з’ясня́ем |
2-я ас. |
з’ясня́еш |
з’ясня́еце |
3-я ас. |
з’ясня́е |
з’ясня́юць |
Прошлы час |
м. |
з’ясня́ў |
з’ясня́лі |
ж. |
з’ясня́ла |
н. |
з’ясня́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
з’ясня́й |
з’ясня́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
з’ясня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Зя́ткавічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Зя́ткавічы |
Р. |
Зя́ткавіч Зя́ткавічаў |
Д. |
Зя́ткавічам |
В. |
Зя́ткавічы |
Т. |
Зя́ткавічамі |
М. |
Зя́ткавічах |
з’я́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
з’я́ў |
з’я́вы |
Р. |
з’я́ва |
з’я́ваў |
Д. |
з’я́ву |
з’я́вам |
В. |
з’я́ў |
з’я́вы |
Т. |
з’я́вам |
з’я́вамі |
М. |
з’я́ве |
з’я́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
зя́ўваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
зя́ўваю |
зя́ўваем |
2-я ас. |
зя́ўваеш |
зя́ўваеце |
3-я ас. |
зя́ўвае |
зя́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
зя́ўваў |
зя́ўвалі |
ж. |
зя́ўвала |
н. |
зя́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
зя́ўвай |
зя́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
зя́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зя́ўканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
зя́ўканне |
Р. |
зя́ўкання |
Д. |
зя́ўканню |
В. |
зя́ўканне |
Т. |
зя́ўканнем |
М. |
зя́ўканні |
Крыніцы:
piskunou2012.