з’я́ўнены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. з’я́ўнены з’я́ўненая з’я́ўненае з’я́ўненыя
Р. з’я́ўненага з’я́ўненай
з’я́ўненае		 з’я́ўненага з’я́ўненых
Д. з’я́ўненаму з’я́ўненай з’я́ўненаму з’я́ўненым
В. з’я́ўнены (неадуш.)
з’я́ўненага (адуш.)		 з’я́ўненую з’я́ўненае з’я́ўненыя (неадуш.)
з’я́ўненых (адуш.)
Т. з’я́ўненым з’я́ўненай
з’я́ўненаю		 з’я́ўненым з’я́ўненымі
М. з’я́ўненым з’я́ўненай з’я́ўненым з’я́ўненых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)