Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

эсхаталагі́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
эсхаталагі́чна - -

эсхаталагі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эсхаталагі́чны эсхаталагі́чная эсхаталагі́чнае эсхаталагі́чныя
Р. эсхаталагі́чнага эсхаталагі́чнай
эсхаталагі́чнае
эсхаталагі́чнага эсхаталагі́чных
Д. эсхаталагі́чнаму эсхаталагі́чнай эсхаталагі́чнаму эсхаталагі́чным
В. эсхаталагі́чны (неадуш.)
эсхаталагі́чнага (адуш.)
эсхаталагі́чную эсхаталагі́чнае эсхаталагі́чныя (неадуш.)
эсхаталагі́чных (адуш.)
Т. эсхаталагі́чным эсхаталагі́чнай
эсхаталагі́чнаю
эсхаталагі́чным эсхаталагі́чнымі
М. эсхаталагі́чным эсхаталагі́чнай эсхаталагі́чным эсхаталагі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

эсхатало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эсхатало́гія
Р. эсхатало́гіі
Д. эсхатало́гіі
В. эсхатало́гію
Т. эсхатало́гіяй
эсхатало́гіяю
М. эсхатало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Эсхі́л

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Эсхі́л
Р. Эсхі́ла
Д. Эсхі́лу
В. Эсхі́ла
Т. Эсхі́лам
М. Эсхі́ле

эсхі́лаўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эсхі́лаўскі эсхі́лаўская эсхі́лаўскае эсхі́лаўскія
Р. эсхі́лаўскага эсхі́лаўскай
эсхі́лаўскае
эсхі́лаўскага эсхі́лаўскіх
Д. эсхі́лаўскаму эсхі́лаўскай эсхі́лаўскаму эсхі́лаўскім
В. эсхі́лаўскі (неадуш.)
эсхі́лаўскага (адуш.)
эсхі́лаўскую эсхі́лаўскае эсхі́лаўскія (неадуш.)
эсхі́лаўскіх (адуш.)
Т. эсхі́лаўскім эсхі́лаўскай
эсхі́лаўскаю
эсхі́лаўскім эсхі́лаўскімі
М. эсхі́лаўскім эсхі́лаўскай эсхі́лаўскім эсхі́лаўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Эсхі́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Эсхі́н
Р. Эсхі́на
Д. Эсхі́ну
В. Эсхі́на
Т. Эсхі́нам
М. Эсхі́не

эсьмо́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. эсьмо́нскі эсьмо́нская эсьмо́нскае эсьмо́нскія
Р. эсьмо́нскага эсьмо́нскай
эсьмо́нскае
эсьмо́нскага эсьмо́нскіх
Д. эсьмо́нскаму эсьмо́нскай эсьмо́нскаму эсьмо́нскім
В. эсьмо́нскі (неадуш.)
эсьмо́нскага (адуш.)
эсьмо́нскую эсьмо́нскае эсьмо́нскія (неадуш.)
эсьмо́нскіх (адуш.)
Т. эсьмо́нскім эсьмо́нскай
эсьмо́нскаю
эсьмо́нскім эсьмо́нскімі
М. эсьмо́нскім эсьмо́нскай эсьмо́нскім эсьмо́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Эсьмо́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Эсьмо́ны
Р. Эсьмо́н
Эсьмо́наў
Д. Эсьмо́нам
В. Эсьмо́ны
Т. Эсьмо́намі
М. Эсьмо́нах

эсэ́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. эсэ́ эсэ́
Р. эсэ́ эсэ́
Д. эсэ́ эсэ́
В. эсэ́ эсэ́
Т. эсэ́ эсэ́
М. эсэ́ эсэ́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

эсэі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эсэі́ст эсэі́сты
Р. эсэі́ста эсэі́стаў
Д. эсэі́сту эсэі́стам
В. эсэі́ста эсэі́стаў
Т. эсэі́стам эсэі́стамі
М. эсэі́сце эсэі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.