бурката́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
буркачу́ |
бурко́чам |
2-я ас. |
бурко́чаш |
бурко́чаце |
3-я ас. |
бурко́ча |
бурко́чуць |
Прошлы час |
м. |
бурката́ў |
бурката́лі |
ж. |
бурката́ла |
н. |
бурката́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
буркачы́ |
буркачы́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
бурко́чучы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
буркатлі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
буркатлі́васць |
Р. |
буркатлі́васці |
Д. |
буркатлі́васці |
В. |
буркатлі́васць |
Т. |
буркатлі́васцю |
М. |
буркатлі́васці |
Крыніцы:
piskunou2012.
буркатлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
буркатлі́вы |
буркатлі́вая |
буркатлі́вае |
буркатлі́выя |
Р. |
буркатлі́вага |
буркатлі́вай буркатлі́вае |
буркатлі́вага |
буркатлі́вых |
Д. |
буркатлі́ваму |
буркатлі́вай |
буркатлі́ваму |
буркатлі́вым |
В. |
буркатлі́вы (неадуш.) буркатлі́вага (адуш.) |
буркатлі́вую |
буркатлі́вае |
буркатлі́выя (неадуш.) буркатлі́вых (адуш.) |
Т. |
буркатлі́вым |
буркатлі́вай буркатлі́ваю |
буркатлі́вым |
буркатлі́вымі |
М. |
буркатлі́вым |
буркатлі́вай |
буркатлі́вым |
буркатлі́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
буркатну́ць
‘прабурчаць, прамурлыкаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
буркатну́ |
буркатнё́м |
2-я ас. |
буркатне́ш |
буркатняце́ |
3-я ас. |
буркатне́ |
буркатну́ць |
Прошлы час |
м. |
буркатну́ў |
буркатну́лі |
ж. |
буркатну́ла |
н. |
буркатну́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
буркатні́ |
буркатні́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
буркатну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
буркатня́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
буркатня́ |
Р. |
буркатні́ |
Д. |
буркатні́ |
В. |
буркатню́ |
Т. |
буркатнёй буркатнёю |
М. |
буркатні́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
буркату́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
буркату́н |
буркатуны́ |
Р. |
буркатуна́ |
буркатуно́ў |
Д. |
буркатуну́ |
буркатуна́м |
В. |
буркатуна́ |
буркатуно́ў |
Т. |
буркатуно́м |
буркатуна́мі |
М. |
буркатуне́ |
буркатуна́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
буркаце́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
буркаце́нне |
Р. |
буркаце́ння |
Д. |
буркаце́нню |
В. |
буркаце́нне |
Т. |
буркаце́ннем |
М. |
буркаце́нні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
бу́ркаць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
бу́ркаю |
бу́ркаем |
2-я ас. |
бу́ркаеш |
бу́ркаеце |
3-я ас. |
бу́ркае |
бу́ркаюць |
Прошлы час |
м. |
бу́ркаў |
бу́ркалі |
ж. |
бу́ркала |
н. |
бу́ркала |
Загадны лад |
2-я ас. |
бу́ркай |
бу́ркайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
бу́ркаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Буркі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Буркі́ |
Р. |
Бурко́ў |
Д. |
Бурка́м |
В. |
Буркі́ |
Т. |
Бурка́мі |
М. |
Бурка́х |