Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
авгеёілнорстуцчшыэя-’

апро́стваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апро́стваю апро́стваем
2-я ас. апро́стваеш апро́стваеце
3-я ас. апро́ствае апро́стваюць
Прошлы час
м. апро́стваў апро́ствалі
ж. апро́ствала
н. апро́ствала
Загадны лад
2-я ас. апро́ствай апро́ствайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апро́стваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апро́ч

прыназоўнік

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

апро́ч

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
апро́ч - -

Крыніцы: piskunou2012.

апро́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апро́ш апро́шы
Р. апро́ша апро́шаў
Д. апро́шу апро́шам
В. апро́ш апро́шы
Т. апро́шам апро́шамі
М. апро́шы апро́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

апро́шчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апро́шчаны апро́шчаная апро́шчанае апро́шчаныя
Р. апро́шчанага апро́шчанай
апро́шчанае		 апро́шчанага апро́шчаных
Д. апро́шчанаму апро́шчанай апро́шчанаму апро́шчаным
В. апро́шчаны (неадуш.)
апро́шчанага (адуш.)		 апро́шчаную апро́шчанае апро́шчаныя (неадуш.)
апро́шчаных (адуш.)
Т. апро́шчаным апро́шчанай
апро́шчанаю		 апро́шчаным апро́шчанымі
М. апро́шчаным апро́шчанай апро́шчаным апро́шчаных

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012.

апро́шчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апро́шчаны апро́шчаная апро́шчанае апро́шчаныя
Р. апро́шчанага апро́шчанай
апро́шчанае		 апро́шчанага апро́шчаных
Д. апро́шчанаму апро́шчанай апро́шчанаму апро́шчаным
В. апро́шчаны (неадуш.)
апро́шчанага (адуш.)		 апро́шчаную апро́шчанае апро́шчаныя (неадуш.)
апро́шчаных (адуш.)
Т. апро́шчаным апро́шчанай
апро́шчанаю		 апро́шчаным апро́шчанымі
М. апро́шчаным апро́шчанай апро́шчаным апро́шчаных

Кароткая форма: апро́шчана.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012.

апро́шчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апро́шчванне
Р. апро́шчвання
Д. апро́шчванню
В. апро́шчванне
Т. апро́шчваннем
М. апро́шчванні

Крыніцы: piskunou2012.

апро́шчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апро́шчваю апро́шчваем
2-я ас. апро́шчваеш апро́шчваеце
3-я ас. апро́шчвае апро́шчваюць
Прошлы час
м. апро́шчваў апро́шчвалі
ж. апро́шчвала
н. апро́шчвала
Загадны лад
2-я ас. апро́шчвай апро́шчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апро́шчваючы

Крыніцы: piskunou2012.

апруцяне́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апруцяне́лы апруцяне́лая апруцяне́лае апруцяне́лыя
Р. апруцяне́лага апруцяне́лай
апруцяне́лае		 апруцяне́лага апруцяне́лых
Д. апруцяне́ламу апруцяне́лай апруцяне́ламу апруцяне́лым
В. апруцяне́лы (неадуш.)
апруцяне́лага (адуш.)		 апруцяне́лую апруцяне́лае апруцяне́лыя (неадуш.)
апруцяне́лых (адуш.)
Т. апруцяне́лым апруцяне́лай
апруцяне́лаю		 апруцяне́лым апруцяне́лымі
М. апруцяне́лым апруцяне́лай апруцяне́лым апруцяне́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апруцяне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апруцяне́нне
Р. апруцяне́ння
Д. апруцяне́нню
В. апруцяне́нне
Т. апруцяне́ннем
М. апруцяне́нні

Крыніцы: piskunou2012.