абажа́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
абажа́нне |
Р. |
абажа́ння |
Д. |
абажа́нню |
В. |
абажа́нне |
Т. |
абажа́ннем |
М. |
абажа́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
абажа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абажа́ю |
абажа́ем |
2-я ас. |
абажа́еш |
абажа́еце |
3-я ас. |
абажа́е |
абажа́юць |
Прошлы час |
м. |
абажа́ў |
абажа́лі |
ж. |
абажа́ла |
н. |
абажа́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абажа́й |
абажа́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
абажа́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абажра́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абажру́ся |
абажро́мся |
2-я ас. |
абажрэ́шся |
абажраце́ся |
3-я ас. |
абажрэ́цца |
абажру́цца |
Прошлы час |
м. |
абажра́ўся |
абажра́ліся |
ж. |
абажра́лася |
н. |
абажра́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
абажры́ся |
абажры́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абажра́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012.
абажра́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
абажру́ |
абажрэ́м |
2-я ас. |
абажрэ́ш |
абажрэ́це |
3-я ас. |
абажрэ́ |
абажру́ць |
Прошлы час |
м. |
абажра́ў |
абажра́лі |
ж. |
абажра́ла |
н. |
абажра́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
абажры́ |
абажры́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
абажра́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абажу́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абажу́р |
абажу́ры |
Р. |
абажу́ра |
абажу́раў |
Д. |
абажу́ру |
абажу́рам |
В. |
абажу́р |
абажу́ры |
Т. |
абажу́рам |
абажу́рамі |
М. |
абажу́ры |
абажу́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абажуратрыма́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абажуратрыма́льнік |
абажуратрыма́льнікі |
Р. |
абажуратрыма́льніка |
абажуратрыма́льнікаў |
Д. |
абажуратрыма́льніку |
абажуратрыма́льнікам |
В. |
абажуратрыма́льнік |
абажуратрыма́льнікі |
Т. |
абажуратрыма́льнікам |
абажуратрыма́льнікамі |
М. |
абажуратрыма́льніку |
абажуратрыма́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
абажу́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
абажу́рны |
абажу́рная |
абажу́рнае |
абажу́рныя |
Р. |
абажу́рнага |
абажу́рнай абажу́рнае |
абажу́рнага |
абажу́рных |
Д. |
абажу́рнаму |
абажу́рнай |
абажу́рнаму |
абажу́рным |
В. |
абажу́рны (неадуш.) абажу́рнага (адуш.) |
абажу́рную |
абажу́рнае |
абажу́рныя (неадуш.) абажу́рных (адуш.) |
Т. |
абажу́рным |
абажу́рнай абажу́рнаю |
абажу́рным |
абажу́рнымі |
М. |
абажу́рным |
абажу́рнай |
абажу́рным |
абажу́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абажу́рчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
абажу́рчык |
абажу́рчыкі |
Р. |
абажу́рчыка |
абажу́рчыкаў |
Д. |
абажу́рчыку |
абажу́рчыкам |
В. |
абажу́рчык |
абажу́рчыкі |
Т. |
абажу́рчыкам |
абажу́рчыкамі |
М. |
абажу́рчыку |
абажу́рчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
аба́з
‘манета’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аба́з |
аба́зы |
Р. |
аба́за |
аба́заў |
Д. |
аба́зу |
аба́зам |
В. |
аба́з |
аба́зы |
Т. |
аба́зам |
аба́замі |
М. |
аба́зе |
аба́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.