элювія́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
элювія́льны |
элювія́льная |
элювія́льнае |
элювія́льныя |
| Р. |
элювія́льнага |
элювія́льнай элювія́льнае |
элювія́льнага |
элювія́льных |
| Д. |
элювія́льнаму |
элювія́льнай |
элювія́льнаму |
элювія́льным |
| В. |
элювія́льны (неадуш.) элювія́льнага (адуш.) |
элювія́льную |
элювія́льнае |
элювія́льныя (неадуш.) элювія́льных (адуш.) |
| Т. |
элювія́льным |
элювія́льнай элювія́льнаю |
элювія́льным |
элювія́льнымі |
| М. |
элювія́льным |
элювія́льнай |
элювія́льным |
элювія́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
элюе́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
элюе́нт |
элюе́нты |
| Р. |
элюе́нту |
элюе́нтаў |
| Д. |
элюе́нту |
элюе́нтам |
| В. |
элюе́нт |
элюе́нты |
| Т. |
элюе́нтам |
элюе́нтамі |
| М. |
элюе́нце |
элюе́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
элюі́раванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
элюі́раванне |
элюі́раванні |
| Р. |
элюі́равання |
элюі́раванняў |
| Д. |
элюі́раванню |
элюі́раванням |
| В. |
элюі́раванне |
элюі́раванні |
| Т. |
элюі́раваннем |
элюі́раваннямі |
| М. |
элюі́раванні |
элюі́раваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
эляты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
эляты́ў |
эляты́вы |
| Р. |
эляты́ва |
эляты́ваў |
| Д. |
эляты́ву |
эляты́вам |
| В. |
эляты́ў |
эляты́вы |
| Т. |
эляты́вам |
эляты́вамі |
| М. |
эляты́ве |
эляты́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
э́м
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
э́м |
э́м |
| Р. |
э́м |
э́м |
| Д. |
э́м |
э́м |
| В. |
э́м |
э́м |
| Т. |
э́м |
э́м |
| М. |
э́м |
э́м |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Э́ма
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Э́ма |
Э́мы |
| Р. |
Э́мы |
Э́м |
| Д. |
Э́ме |
Э́мам |
| В. |
Э́му |
Э́м |
| Т. |
Э́май Э́маю |
Э́мамі |
| М. |
Э́ме |
Э́мах |
эма́левы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
эма́левы |
эма́левая |
эма́левае |
эма́левыя |
| Р. |
эма́левага |
эма́левай эма́левае |
эма́левага |
эма́левых |
| Д. |
эма́леваму |
эма́левай |
эма́леваму |
эма́левым |
| В. |
эма́левы (неадуш.) эма́левага (адуш.) |
эма́левую |
эма́левае |
эма́левыя (неадуш.) эма́левых (адуш.) |
| Т. |
эма́левым |
эма́левай эма́леваю |
эма́левым |
эма́левымі |
| М. |
эма́левым |
эма́левай |
эма́левым |
эма́левых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
эмалірава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
эмалірава́нне |
| Р. |
эмалірава́ння |
| Д. |
эмалірава́нню |
| В. |
эмалірава́нне |
| Т. |
эмалірава́ннем |
| М. |
эмалірава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.