апрацо́ўшчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрацо́ўшчыца |
апрацо́ўшчыцы |
Р. |
апрацо́ўшчыцы |
апрацо́ўшчыц |
Д. |
апрацо́ўшчыцы |
апрацо́ўшчыцам |
В. |
апрацо́ўшчыцу |
апрацо́ўшчыц |
Т. |
апрацо́ўшчыцай апрацо́ўшчыцаю |
апрацо́ўшчыцамі |
М. |
апрацо́ўшчыцы |
апрацо́ўшчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрача́
прыназоўнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апрашча́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апрашча́юся |
апрашча́емся |
2-я ас. |
апрашча́ешся |
апрашча́ецеся |
3-я ас. |
апрашча́ецца |
апрашча́юцца |
Прошлы час |
м. |
апрашча́ўся |
апрашча́ліся |
ж. |
апрашча́лася |
н. |
апрашча́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
апрашча́йся |
апрашча́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апрашча́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апрашча́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апрашча́ю |
апрашча́ем |
2-я ас. |
апрашча́еш |
апрашча́еце |
3-я ас. |
апрашча́е |
апрашча́юць |
Прошлы час |
м. |
апрашча́ў |
апрашча́лі |
ж. |
апрашча́ла |
н. |
апрашча́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апрашча́й |
апрашча́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апрашча́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
апрашчо́нік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апрашчо́нік |
апрашчо́нікі |
Р. |
апрашчо́ніка |
апрашчо́нікаў |
Д. |
апрашчо́ніку |
апрашчо́нікам |
В. |
апрашчо́ніка |
апрашчо́нікаў |
Т. |
апрашчо́нікам |
апрашчо́нікамі |
М. |
апрашчо́ніку |
апрашчо́ніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
апрашчэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апрашчэ́нне |
Р. |
апрашчэ́ння |
Д. |
апрашчэ́нню |
В. |
апрашчэ́нне |
Т. |
апрашчэ́ннем |
М. |
апрашчэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апрашчэ́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апрашчэ́нства |
Р. |
апрашчэ́нства |
Д. |
апрашчэ́нству |
В. |
апрашчэ́нства |
Т. |
апрашчэ́нствам |
М. |
апрашчэ́нстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
апроставало́сіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апроставало́шуся |
апроставало́сімся |
2-я ас. |
апроставало́сішся |
апроставало́сіцеся |
3-я ас. |
апроставало́сіцца |
апроставало́сяцца |
Прошлы час |
м. |
апроставало́сіўся |
апроставало́сіліся |
ж. |
апроставало́сілася |
н. |
апроставало́сілася |
Загадны лад |
2-я ас. |
апроставало́сься |
апроставало́сьцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апроставало́сіўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
апро́стванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апро́стванне |
Р. |
апро́ствання |
Д. |
апро́стванню |
В. |
апро́стванне |
Т. |
апро́стваннем |
М. |
апро́стванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
апро́ствацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апро́стваюся |
апро́стваемся |
2-я ас. |
апро́стваешся |
апро́стваецеся |
3-я ас. |
апро́стваецца |
апро́стваюцца |
Прошлы час |
м. |
апро́стваўся |
апро́стваліся |
ж. |
апро́ствалася |
н. |
апро́ствалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
апро́ствайся |
апро́ствайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апро́стваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.